Hayatın en anlamlı gerçeklerinden biridir.
Paranız varsa, durumunuz iyiyse dostunuz çok olur. Herkes sizinle konuşur. Aranan bir insan olursunuz.
Yedirip, içirip, gezdirdirsen kralsın sen.
Ama beş parasız kalıp birde hastalanırsan falan, o dost sandığın kişilerin hiçbiri olmaz yanında.
işte o zaman anlarsın hayatı.
her insan hayat serüveninin bir evresinde hem moral olarak hem motivasyon olarak hem maddi hem manevi olarak dipleri görebilir. ve yanında kimseyi bulamayabilir. bu sırada bu sözün değerini çok çok iyi anlar.
kötü insanları tanıma senesi'ndeki tüm şarkılar gibi farkındalık yaratmayı amaçlayan, o ya da bir başkası yerine bizzat dinleyicisini, muhatabını eleştiren, düşündüren bir şarkı.
"bak bataklıklar üzeri ne kadar da parlak
bak ve gör burdan her tarafta güzel yüzlü tuzak
gökyüzü ne kadar yakın, arş-ı azam ne kadar uzak
kendine yaptıkların ve kattıkların ne kadar vasat."
diyerek şahsa aczini ve nefsine yenilgilerini hatırlatır.
ek olarak;
"kefene sarılı tütüne benzerim
uçar dumanım aniden, uçar bu ruh bedenden."
özellikle bu günlerde "şehitlerimiz" bahane edilerek sıkça görülen atasözü.
malesef türkiye'nin anadolu topraklarının bir gerçeği. inanıyorum ki belki biz, belki bizden sonraki nesil, belki de ondan sonraki nesil bu atasözünü bu topraklardan silip atacaktır.
