Benim için fark etmiyor. Düğünlere katılmadığımdan ister düğün yapsınlar isterlerse yatsı ezanından sonra herkes uyuduktan sonra bohçasını alıp kaçsınlar. Amaaan
bir düğüne iştirak etmem için evlenen çifte, ya da ebeveynlerine ciddi mana da saygı duymam ya da düğünün ikinci derece akrabalarımdan olması gibi gerekli şartların oluşması gerekir. benim için düğünlerin genelde haftasonu, yazın olması ve düğün davetiyelerinin son bir iki haftaya kadar elime ulaşmaması büyük bir avantaj, böyle durumlarda çoğunlukla iki günlük bir tatil planı yapabiliyorum bu plan ekonomik ve ruh durumuma göre bazen gerçekleşiyor ve kendime göre yalancı çıkmıyorum bazen de gerçekleşmiyor düğün sahiplerine karşı yalancı çıkmamak için evden çıkmıyorum. düğünlerde arka arkaya elli kez çalan oyun havasına ritmik olarak eşlik edemeyen buna rağmen anadolu folklorüne yıllarca emek vermiş bir ekip üyesi özgüveniyle oynayan çoğunluğun ortaya çıkardığı komik görüntüler ve şehir ya da ülke değiştirmiş eski bir kaç arkadaşla, bir kaç kadeh içip eski günlerin geyiğini yapmak dışında hiçbir ritüel beni eğlendirmiyor. buna rağmen binyıllardır süregelen bir türk geleneğinin zaman içinde önce ülkenin değişen siyasi iklimi yüzünden arap kültürünün etkisinde kalarak mevlütlü, kuranlı, haremlik, selamlık gibi saçmasapan ritüellerle dejenere edilmesi ve son bir kaç yıldır yaşanan ekonomik buhranın neticesinde giderek azalması canımı sıkıyor. bazı geleneklerimizin binyıllardır devam etmesinin ekonomik ve sosyolojik nedenleri vardır. türk toplumu düğünlerde tanışır, kaynaşır, sosyalleşir, flört eder, bazen bir aile kurmak için adımlar atılır, her ne kadar artık işin ruhunu anlamayan bir kesim tarafından alacak verecek meselesine dönüşmüş olsa da düğüne iştirak edenler gücü nispetinde takı takarak evlenecek çifte ekonomik destek olurlar böyle şeyler toplumun benliğini unutup birbirine yabancılaşmasının önüne geçen etkenlerden biridir. türk tarihini adam gibi kaynaklardan araştırırsanız kurduğumuz onca devleti yıkıma sürükleyen en büyük etkeni kültürel olarak temas ettiğimiz halkların kültürlerini benimseyerek kurduğumuz devletlerin en önemli yönetim kademelerinde bile söz sahibi yapacak kadar benliğimizi kaybetmemizdir. türkler önce önemli geleneklerini kaybederek önce birbirlerinden keskin çizgilerle ayrılmaya başlar, aralarındaki bağları minimuma indirirlerken çizginin diğer tarafında kalıp başka halklara benzemeye çalışanlar kısa sürede ulus ve vatan bilincini kaybederler, en sonunda hikaye azınlıkların, devşirmelerin, dönmelerin devletin en üst ve stratejik noktalarında görev almasına dönüşür, hatta devletin liderliğine bile gelirler. bu stratejik noktalara gelirken genelikle cemaat, tarikat, vakıf, dernek gibi kökü dışarıda olan oluşumlardan desteklenirler ya da direkt mensubu olduğu ırka ait devletten, dönemine göre dünya siyasetinde başrol oynayan devletlerin istihbarat teşkilatları, siyasetçileri ve hatta devlet başkanlarından önemli destekler alırlar. bir vatan, ulus bilinci olmayanlar siyaseti para, makam ve kariyer için yaparlar dolayısıyla satın alınmaları kolaydır. yani bu tip geleneklerimiz, yaşadığımız çağa, benim tarzıma, eğlence anlayışıma uygun değil, ben eğlenemiyorsam sikerler öyle geleneği keşke komple kalksın dersen bu senin bir takım konularda bilinçsiz ve bencil bir şahsiyet olduğunu gösterir. bunun yerine, bu tip eylemlerde eksik ve yanlış gördüğün noktaları imkanların dahilinde düzeltmeye çalışırsan, düzgün bir insan, iyi bir yurttaş ve bir kaç sloganla yalandan vatanseverlik taslayanlar gibi değil gerçek bir vatansever olurusun.
ola ki eğer günün birinde evlenecek olursam yapacağımdır. 15-20 dakika sürecek standart bir nikah ve ardından seçilecek bir mekanda yakın arkadaş çevresiyle doyasıya eğlence ya da daha geniş katılımlı bir nikah kokteyli.
yeterli.
gerçi benim evleneceğim yok, %99 ihtimalle yukarıda yazılanlar hiç yaşanmayacak.
düğün gelişmemişlik belirtisidir. normal devletler şuan diyanetin suriyelilere yaptığı gibi çeyiz altın yardımı yaparlar. hatta bu yardımdan çok zorunluluktur. eğer devlet evlenenlere para altın eşya verme gibi görevi yerine getirmiyorsa ilkel ilkel mağara adetleriyle akrabalar bu işi yapar. bu gelenek hem çiftlerin bilinçaltında başına buyruk davranabileceği inancını kuvvetlendirir hem de devletin gücünü zayıflatır. düğünler devletin otoritesini zayıflatır.
düğün kişlerin değil ailelerin meselesidir, ve çok ciddiye alınan bir sosyalojik olgudur. ilk baştan damat ve gelin elele verek durum kontrol altına alamazlarsa iş çığrından çıkar ve aileler savaşına dönüşür ve mutluluğa malolur.
Düğün yaparsın dağ başında pavyon gibi bir salona dünya para bayılırsın gelen kusur arar kimseyi memnun edemezsin. Paran çoksa fakire fukaraya yemek ver.
Şu devirde verilecek en mantıklı ve en makul karar olmuş. Beyaz eşyalar, mutfak eşyaları, salon takımları almış başını gidiyor. Arkadaşın da dediği gibi düğüne vereceğin masrafı gider eşyalarına verirsin. Misler gibi de kullanırsın. Düğün eğlenmek için yapılır insan eğlenmeyecekse neden yapsın ki zaten? insana zorla yaptırılan şey eğlenceden daha çok eziyete dönüşüyor. O hiçbir şeyi beğenmeyen ama kendilerine gelince her şeyin en ucuzuna kaçan, kendi işlerini yalap şalap yapan akrabaların da gelip keyif kaçırmasına gerek yok. Eğlenmek isteyen kişi kendi sevdiği insanlarla nikah sonrası ufak bir eğlence düzenleyebilir. Yemek yiyebilir. Maksat özel gününüzü sevdiklerinizle kutlamaksa zaten düğüne gerek yok. Son olarak iyi dileklerimi sunuyorum sayın yazara. Umarım çok mutlu olursunuz.
bence bu dönemde mantıklı.
ben bana ne geldiyse onlara aynı şekilde döndüm hep, dönerim de.
dolar 18 e dayandı ama yıkılmadım, kolay kolay da yıkılmam büyük konuşmayayım.
ne verirsen elinle, o gelir seninle.
bizde mevzu böyle, nikah yapın nikah, düğün gereksiz:)
Zannımca En güzeli temizidir. Gelin kanımca beyaz bir elbise giyip inci takı takmalı, damat da standart bir takım elbise giymeli.
Milletin karnını doyurmaya harcayacağınız parayla daha güzel ev eşyaları alır ve daha iyi bir tatil yaparsınız.
en iyisidir. hatta evlenmek gibi de olmayacak öyle, bir arkadaşımla eve çıkar gibi. yıllardır ayrı eve çıkmaya çalışıyorum, şu duvarı aşayım hele 5-6 ay sonra çıkacağım diyordum. ama şimdi bir de ev arkadaşı, bir ortak dahil olacak bu işe. sadece bu. vay efendim evlenmek diyerek düğündür, eşyalardır, altın falandır bunlar saçmalıktan başka bir şey değil. o kadar parayı yatırım yaparım daha rahat yaşarız.
yok eğer ailem ne derse o olur, sıçmaya bile giderken cümle aleme bildiriyorum diyen, elalem ne der, geleneksel mevzulardan bağımsız düşünemeyen kafada biri iseniz geçmiş olsun, şu boktan kapitalism çukurunda cehenneme kadar yolunuz var.
Yapacağım şey, zaten erkek arkadaşımla Tcde yaşamıyoruz, yalandan sülaleye at davetiye, zaten gelemezler.Oh tertemiz arkadaş arasında basit sade düğün.
bunu istiyorum ya çalgı çengi bana göre değil ben beceremem utanırım ama hiçbi kız kabul etmez bunu etse de anası kabul etmez
halbuki benim teyzemin oğlu üçayak oyniycak diye yok yengelerim laf etmesin dedikodu yapmasınlar diye ben neden 200 bini cepten çıkarayım
kızın annesi de bi garip ulan mal evlenir evlenmez 200 bin borçla evliliğe başlayan koca bu borcu ödeyemediğinde sürekli huzursuz olacak kızını da huzursuz edecek gerek yok
bir insanın hayatında yapacağı en doğru şey olabilir. hatta düğün yapmak yasaklanmalı, o düğüne harcanan paranın bir gecede yitip gitmesi yerine ev, araba ya da beyaz eşya almakla değerlendirilebileceği hakkında halk eğitilmeli ve bu anlayış zihinlerinin en karanlık odalarına kadar nüfus ettirilmeli.
düğün dediğiniz nane özetle "biz sevişiyoruz, bu da cümle aleme resmi ve gayri resmi ilanımızdır" demektir. ki yarın öbür gün bir erkek ve kadını yan yana gördüklerinde "oha bunlar nasıl böyle samimi olur? hiç ar namus kalmamış canım!" gibi muhabbetler dönmesin. düğün denen bok tarihte nasıl bir amaca hizmet ederdi bilmiyorum ama bizim ülkemizde amacı kesinlikle bu.
ulan geri zekalı, aldığın maaş 3 bin lirayı geçmiyor, hadi sen bir taraflarını yırt ya da yıllarca okuyup 5-6 bin lira alacak duruma gel, düğün, eşya ve hatta ev almak için tonla borca gireceksin ve nerden baksan 5 yıl borç ödeyeceksin. o da bittiğinde en az borç kadar masraflı olan çocuklar dünyaya gelecek, hayatın boktan bir şekilde şu kapitalizm çukurunda zayi olacak.
bunun yerine aile arasında ufak bir şey yapsan, yine birilerini davet etsen de hiç olmazsa bile 5-10 altın alıp kenara çekilsen, yapacağın masraflar için ayırdığın 60-70 bin lirayı da eşyana, eşine ve kendine bol keseden doyasıya harcasan, evlendikten sonra da borçsuz bir şekilde hayatını idame ettirsen güzel olmaz mı?
ama yok, sen o düğünü yapacaksın enayi kardeşim. her ne kadar tarzına uymasa da "eh adet böyle, napalım" edasıyla kabul edeceksin bir şeyleri sanki boğazına bıçak dayamışlar gibi. belki hayatın boyunca yüzünü dahi görmediğin 3 kat olmuş teyzelerin pistte zıplamalarıyla oluşan terli kilotlu çorap kokusu salonu kaplarken ve o teyzelerin sümüklü veletleri salonda koştururken sen, belki de hayatının en stresli gününü yaşayacaksın. oynamak istemeyeceksin, oynatacaklar. damat gel diyecekler nereye götürürlerse götürsünler her çağıranın peşinden gideceksin tasmalı bir köpek gibi o gece.
işte o gece ölseydim de burada olmasaydım diyeceksin. bu cümleyi kurmadım ya da buna benzer bir duyguya kapılmadım diyen de sürüye katılmışlığın verdiği rahatlığa boyun eğen bir puşttur.
