Klasik olmazsa olmazları vardır düğün salonlarının. Tıpkı gereksiz ve abartılı adetlerimiz gibi.
se se sess bir ki diye vizildayan gıcık ses,
gaz ile milleti oynetmaya calısan nasipsiz sarkıcı
kötü kuabiyeler, oralet bozmasi icecekler,
vesaire...
tip tip bakan garsonlar,
düğüne gelen konukların ikramlardan tekrar tekrar istemesi 'buraya meysu verirmisin'
ortada dolanan bebeler,
alkışlamayanın kaynanası ölmesin diyen solistler,
solistim sürekli lütfen çocuklarımızı yanımıza alamım demesi.
Düğün sahipleri kırsal kesimde yetişmiş ise;
- En az 20 metrelik halay kuyruğu ( hele ki şemamme çalıyorsa rahat 60 metreyi bulur bazen 100 u bulmuştur ) olmazsa olmazıdır.
- Etrafta koşan, koşturan veletler muhakkak vardır
- istemeye istemeye gelenlerin gürültüden kafalarının sikilmesi garantidir( kendimden biliyorum ).
- Tabii bir de ergenler etrafta yaşıt olan karşı cinstekileri kesmesi vardır ki bu eylem arkadaş çevresi ile birlikte yapılır
işte sözlük gördüğün gibi tüm bunlar küçükken başıma geldiği için sikseler bir daha düğüne gitmem( büyük laf mı ettim acaba ).
En son kimin düğününe gittiğimi cidden hatırlamıyorum. Çok berbat bir ortam ter kokuları, basık tavan, zangır zangır boktan müzikler. Galiba en meşhur sözlerden biri ota boka alkış istemeleriydi.
pistte karşılıklı atışmalar akabinde gülüşmeler,
oynamayı bilmeyen zorla piste çıkan insanların alkışları,
sarhoş ama iyi! danseden 50 li yaşlardaki komşu,
içki almaya yollanan 15lik ergen,
oğlu için kız kesen teyzeler
