muhtemelen hayatın her alanında geçerli olan ancak benim kendi gözlemlerime dayanarak en azından eğitim hayatı için geçerli olduğunu düşündüğüm önerme.
şimdi şöyle oluyor. hayatının aşkını bulmuş yıllardır mutlu mesut yaşayan, okul bitsin de yuvamızı kuralım diye düşünen insanları ele alalım. böyle bir kaç tane arkadaşım var. adamlar bütsüz geçiyor, 3.5 gano yapıyor falan. 4 senede takır takır okulu bitiriyolar. niye çünkü vücuda her gün deli gibi endorfin salgılanıyor, her sabah güne mutlu başlayıp hayatlarında ufak da olsa nihai bi amaç uğruna çalışıyolar falan filan.
başka bir grup olarak da düzensiz bi onunla bi bununla takılan insanları düşünelim. bunlar da hayattan maksimum düzeyde tat almaya bakıp, okulu işi falan pek sallamıyolar. ama yine kopyadır, son gece çalışmadır falan halledip okullarını 4 olmasa da 4.5 - 5 yılda bitiriyolar.
bi de benim de içinde bulunduğum grup olan platonik, aşk acısı çekmekten ömrü harap olmuş, hayata küsmüş hayattan gelecekten bi beklentisi kalmamış, işe yaramaz duyguların kölesi olmuş insanlar var. ki bu insanlar sabah kalkıp güne başlamayı istemeyen, başarısızlığı ve tembelliği adet edinmiş ama bunları da pek umursamayan, okulu bitirisem ne olacak sanki kafasında günü kurtarmanın peşinde koşan insanlar oluyo. allah bunların belasını vermiş zaten.
entrymi her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır sözüyle bitiriyorum.
