kurulu düzenim var. rahatim. devletin sosyal imkanlari, emegin hakki veriliyor, is hayatinda kariyer sansi, vs. gibi olanaklar var. yetmiyor gelisimin icin kaynaklar sunuluyor.
ha ne yok? düzensizlik yok. is arkadaslariyla özelde baska is yerinde baska. yok öyle laubalilik. sosyal yasam kisitli. ona da alisiyor insan. genelde calismaktan özel hayata zaman bulunamiyor ama ayni durum artik türkiye´de de söz konusu. yilin toplasan 2 ayi bulutsuz gün yüzü görülüyor ama calismaktan onu da görmek mümkün degil. memlekette de calismaktan gün yüzü gören mi var?
dogruya dogru demek lazim.
düzenimi bozup, neden düzensiz, insanlarin birbirine saygisi olmayan, emeginin karsiligi verilmeyen, gelecek kaygisi güdecegim bir yerde yasayayim ki? zenginin 10,- €´ya aldigini fakirin 5,- €´ya da alip yiyebildigi bir düzeni kim birakmak ister?
