yine buakşam sustu yagmurlar yagmıyor artık eskisi gibi delice bir ayrılık oldum tek taraflı sevip ayrılmak solmuş yapraklarım yeşermiyor yanlızlık olmuş tek dostum o bana anlatır sevdigini ben ona anlatırım seni seni anlatırken hüzün gemisi yelken alır limandan yi aşklara yeni mutluluklara sbahlara kadar denizin ortasında yelken alıyor gidemiyor kanadı kırık serçe gibi yanlız yap yanlız artık her geçen gün çürümeye başladı her bir adımda su sızıyor hüzün gemisine bir gün hüzün gemisi batacak çıkışı olmayan bir kuytuya orda yaşayacak sevgiyi orda arayacak mutlulugu orda arayacak sende birgün gelmek istersen denizin ortasında kuytu bir kenardayım batık bitkin bir halde beni bu hale sen sürükledin sana veremedimmi avuçlarımın içinde sevgi veremedimmi söküp kalbimi yerinden sana verdim peki sen bana ne verdin? koskoca dünyada gam keder hergün isyan verdin bana şimdi sana bırakıyorum bu koskoca dünyayı al al senin olsunKuru bir "Bitmesin"den başka hiçbir şey demedin
yagmuru unutsakta icimiz islak.
her sozcukte ayri bir ozleyis.
bilmem ki bu nasil konusmak.
yasemenlerden geceye savrulan
o uysal düş yanlizligi.
gozlerimizi kapasak:
ince minareye egilen ay
dusme sakin dar sokaga
karanlik korusun beni kotu gozlerden.
ruzgarimi sen kolla
çelimsiz golgem cekilsin
düşlerimin sığınana.
haykirasin geliyor bu baska
Nedendir bilinmez, yok oluşumun golgesindeki hayatin cigirtkanligi. Aslında seslere kulak asmiyorum da, su eziklik alemetleri olmasa daha iyi bir insan olacak sanki merhametimin müşterisi. Bazen ben de sacmaliyorum, ama ispat etmeye calismiyorum benligimi, ya da ne bileyim sonradan gördüğümü ustun bilgi diye satmiyorum her firsatta. Acima duygusu sariyor bazen bedenimi, mütevazi görüntülerinin arkasında simartircasina besledikleri egolarini gördüğümde insanlıktan bahseden insanlarin.
