atatürk e haddi olmayarak çamur atma eğilimindeki umarsız ve çapsız ve çukur şahsiyetin, başlarda tüm benliğiyle itiraz ettiği ancak bir süre sonra çaresizce kabul etmek zorunda kaldığı dürzülük sıfatını kabullenme eşiğidir. dürzü eğer dürzü değilse hayatı pahasına buna karşı çıkmaktan vazgeçmez. ama dürzüyse, ki dürzüdür, bir süre sonra o başlardaki sahte itiraz yerini yavşakça kabullenmeye bırakır ki, kendilerinden de beklenen budur, fecidir. çünkü bu kişilik erozyonu, bu sahte insansı görünüş ancak ve ancak atatürk e düşman bünyenin kabulleneceği türden bir kimlik beyanıdır.
