Her boyalı gazete okuru gibi kafam karışıktı. Boyalı gazete okuru olup kafası karışık olmayanlardan özür dilerim. Üç büyük gücün yanında ab olduğunu bilirdim. Türkiye'nin ise kendi sınırları içerisinde hafife alınmaması gereken bir ülke olduğunu düşünüyordum. Tv ve gazetelerin etkisiyle misak ı milli derdim. Yavaş yavaş beynimin şekillenmeye başladığını 4. Sınıfta fark ettim. Birkaç tane önemli davamız vardı. Lise tarih kitabında okumuştum. Birkaç tane dost ülke hariç hepsinin düşman olduğunu Nihal atsız dan öğrenmiştim. Öyle çok kızardım ki o düşmanlara. O düşmanlara kızmazdım aslında. içerde genellikle okumuş kesim bizi cogunlukla aşağılardı. Sevmezdim onları bu yüzden. Birazcık duygusaldım. Aynada kendime bakamazdım. Giyinmeyı de bilmezdim. Müslüman olmak biraz da salaş olmak sanırdım. Camideki amcalar hep biraz salaş değil miydi! Modadan nefret ederdim ama edebiyatı severdim. Hala daha kim milyonerdeki edebiyat sorularını kaçırmam. Dedim ya duygusal bir insandım ben. Kadınlarin hislerinden ise hiç anlamazdım. Dünyayı ise anladığımı sanırdım. Şimdi gittikçe içime kapandım. Dünya beni anlamalıydı. Oysa yanlış. Ne ben kimseyi anlıyorum ne de dünya beni. Saçma be hayat.
