Biraz üzerinde düşünüldüğü zaman görülecek gerçektir.
Mutlu olduğum anları düşünüyorum. Geliyor böyle bir şeyler aklıma az çok. Bir de üzgün olduğum anları düşünüyorum... Düşündükçe geliyor, düşündükçe geliyor. Bitmek bilmiyor.
Her şey yolunda gitse dahi ölüm geliyor en sevdiklerini alıyor ve bütün mutlulukların nötürleniyor.
Mutlu insanlara bakıyorum çevremde, belki mutlu rolü yapıyorlar bilmiyorum, bir şekilde kendini avutan tipler. Onlarda sonunda hayal kırıklığına uğrayıp üzülmeleri yakın.
Sonuç olarak dünyaya üzülmek için gelmişiz. Mutluluk bir filmin başlamadan önceki reklamıysa üzüntü filmin ta kendisidir.
biraz üzerinde düşünüldüğünde görülecek gerçek dünyaya imtihan için geldiğimizdir. kimse dünya hayatı için mutlak huzurun ve mutluluğun mekanı olduğunu söylemedi ki..
karamsarlık duygunuzun size söylettiği bir durumdur. dünya ne kadar güzel kuşlar vapurlar diyerek polyannacılık yapmaya da gerek yok felaket tellallığına da. sanmayın ki tuzum kuru. karamsarlıktan en çok çeken, geleceğe umutsuzluk ile bakan ben direniyorum. şükretmeye çalışıyorum. yalnız değilim. siz de değilsiniz. ama eksik yanlarımızı görüp mutsuz olmak yerine, bizden daha kötü durumda olanları düşünelim. o zaman hem moraliniz hem öz güveniniz bir nebze olsun yerine gelir. sizden daha kötü durumda olanlara daha kötü olsun demek deği bu kesinlikle. sadece şükredilmenin farkına varabilmek burada ki mühim olan.
Bunu ben de fark etmiştim. Bedenen ve zihnen acının bütünüyle hakim olduğu bir yerdeyiz. Yetmezcesine bir de ikinci dünyada insana vaat edilen acılar var. insanoğlu dünyaya gelmekle büyük bir günah işlemiş gibi.
