evrenin sonsuzluğu, diğer gezegenler, güneş sistemi, ayın dünya üzerindeki etkisi düşünüldüğünde (ki zaten dünya evren düşünüldüğü zaman çok çok küçük kalıyor) çok garip bir sistem olduğu gözetiliyor. bilimsel olarak varoluş kesinlikle açıklanamıyor. örneğin insan denen varlık dünya dışında hiç bir yerde yaşayamıyor. çünki oksijen yok. burada ki sistemde bizim dünyada kalmamız ve dışarı çıkmamamız istenmiş. o zaman bu demektirki biz sadece dünya ile sınırlıyız.
bizim burada olma amacımız henüz kimse tarafından tam olarak bilinmiyor. bilinmeside gerekmiyor yüzyıllardır bulunamadığına göre...
yaşamdaki koşullar, insanın ne kadar zengin ve varlıklı olursa olsun mutlu olamaması, (biz bunu doyumsuzluk olarak tanımlıyoruz) yine garip bir sistem olarak düşünülebilir. oysa bizden istenen sevgi içinde sadece o anı yaşamaktır. doğaya, insana, hayvana, her türlü varlığa beslenen sevgi ile. saygı olmasada olur. zaten içinde bu sevgiyi barındırdığın zaman sen küçük bir çocuğa bile saygı duymak isteyeceksindir.
bizim burada yapmamız gereken her anı sadece o anı yaşamak gerekirken, yaptığımız yok geçmişim yok geleceğim diye dövünüp durmaktır. dünyaya göre insan sadece onu altüst eden bir varlıktır. onun doğasını bozmak için elinden geleni yapan, tam tabir ile içine eden varlıktır. doğa insansız güzel...
