elbette herkes için annesi en iyi, en güçlü annedir ama bence bu dünyanın en güçlü anneleri özürlü kardeşlerimizin anneleridir. hem o kardeşlerimiz özeldir hem anneleri. ölümden en çok korkan annelerdir onlar aslında ama bu onları güçsüz yapmaz aksine saygıdeğer yapar çünkü ölüm korkularının tek sebebi ben ölürsem çocuğum bensiz ne yapardır. bu entry vesilesiyle bütün annelerin ellerinden öperim.
Annedir tabii ki. Buna ek olarak da en yakın arkadaşım benim gözümde dünyanın en güçlü kadınıdır. Sevgim ve saygım sonsuzdur anneme de en yakın arkadaşıma da.
belki bir kitap kahramanıdır ama devrinde diri diri ölüme gitmiştir, devrinde kral'ın buyruğunu çiğnemiştir, devrinde tüm insanlara ve onların sabit düşüncelerine karşı bir kadın olarak savaşmıştır, devrinde tek başına kralın akbabalara yedirmek istediği kardeşinin ölüsünü gömmüştür, devrinde ona yardım etmeyen, korkan kardeşi ismene'ye ''Sen hayatı seçmiştin, ben ölümü.'' demiştir.
--spoiler--
Bana bakın, yurttaşlarım! Bakın, bugün son yolculuğumu yapıyorum! Güneşin parlak ışıklarını son defa görüyorum! Artık bundan sonra hiç görmeyeceğim.
Ey babamın memleketi, ey bu şehrin itibarlı insanları, size sesleniyorum! Gözyaşından mahrum ve günahsız olarak mezara nasıl gittiğime siz şahit olun! Ah zavallı ben, ne insanların yanında kalıyorum, ne de ruhların ne dirilerle yoldaşın, ne de ölülerle
Ey mezar, ey kayalar içinde oyulmuş gelin odası, ey içinde ebediyen oturacağım karanlık zindan! Ben şimdi oraya, soyumdan olan insanların yanına gidiyorum. Fakat içimi bir ümit kaplıyor: babam beni sevinçle karşılayacak. Anneciğim, sen de sevineceksin! Ey sevgili kardeşlerim, siz de memnun olacaksınız! Öldükten sonra ben sizi bu ellerimle yıkadım, giydirip süsledim ve mezarınıza sular döktüm. işte, ey Polyneikes, senin vücudunu toprakla örttüğüm için gördüğüm mükâfat bu oldu. Ama iyi insanların nazarında, sana karşı gösterdiğim saygıda haklıydım. Her şeyden evvel bunu düşünerek sana ölümünde saygı gösterdim, ve işte bunun için yaptıklarım Kreona bir cürüm gibi, küstahça bir isyan gibi geliyor. Ah sevgili kardeşim! Ben, zavallı dostlardan mahrum, terk edilmiş olarak, canlı canlı, ölülerin karanlık çukuruna ineceğim.
Ey Thebai yurdunun bana vatan olan şehri! Bakın, beni nasıl sürükleyip götürüyorlar! Siz, ey şehrimizin büyükleri, hükümdarlarımızın son evladına, bana bakın! ... Mukaddes olan şeyi mukaddes tuttuğum için neler çektiğimi ve kimden çektiğimi görün!
