her şey insanın kendisinde başlar ve biter... hayata anlam verebilmek ya da verememek meselesi... insanın kendine yüklediği anlamlarda gizlidir... bir nevi özgüven diyebiliriz.
Sokrates bir gün derste öğrencilerine birer beyaz kağıt dağıtır ve üzerine bir daire çizmelerini ister. Dairenin tam ortasına da bir nokta koymalarını söyler.
"Büyük mü yoksa küçük mü bir daire çizdiniz?" diye sorar.
Bazıları küçücük bir daire çizerken bazıları tüm kağıdı doldurmuştur.
"Dairenin, tam ortasındaki nokta sizsiniz. Daire ise sizin yaşadığınız hayata koyduğunuz sınırlamayı temsil eder. Siz kendi dünyanızın merkezisiniz. Şimdi daireyi silin.
Artık büyük ya da küçük olmasının hiçbir önemi yok. Geriye sadece nokta kaldı.
Şimdi sınırı olmayan bir dairenin merkezindesiniz. Ve istediğiniz hayatı yaşama özgürlüğünü elde ettiniz."
Ben önceliği bencillik değildir. Ben varsam hayat devam eder, ben varsam etrafımdaki insanlar beni sevebilir; ya da varlığımı kabul etmeyip yok sayabilir.
Geçer dediklerimi geçirdim, biter dediklerimi bitirdim.
Nefret ettiklerimi sildim, yeter dedim,
Geride bıraktıklarım hesap sormaya kalkmasın o yüzden bana.
Farkında olduğum için var oldunuz, vazgeçtiğim için bu gün yoksunuz...
