Kırılganlığımın içsel söyleşisi olabilirdi belki sana yazacağım sözler, gerçekle bulanmış karman çorman nihayetsiz kelimeler söyleyemem. Hep bir düş var sözlerimde, hep bir söylenememiş. Sen gerçekleri duymak istersin, kanıtlı sözler sana ne kanıtlar, kelimeler uçup giderken. Kanatsız pencerenin kanatlı kuşu, baktığım anda uçtu. Sesler gibi zamanın sonsuz aralığına sıkıştı. Şimdi oturduğum yerden dünyanın kelimelerinin sana ait olduğunu görüyorum, bana yabancı olanı anlıyorum. Sessiz kelimelerimle avunmalı ve susmalıyım, belki o zaman biraz uyurum.
