etnik çeşitliliğin her zaman için yabancı ülkelerin içişlerine karışmak için kullandığı birer malzeme konusu olduğunu gören bu nedenle içinde etnik farklılıkları barındırmayan, barındırsa da kendi potasında asimile eden ülkelerdir.
çoğu japonya, güney kore, kuzey kore, moğolistan gibi milliyetçi asya ülkeleridir. kimi liberal, kimi otoriter hatta kimi komünist dahi olsa etnik çeşitliliğin ülkelere uzun vadede kan ve göz yaşı ve çatışma getireceğini görmüş ülkelerdir. japonya farklı aile ve boyları birleştirmiş, tek bir japon ulusu yaratmıştır. hatta zamanında çin'den getirdiği milyonlarca çocuk işçiyi dahi japon ulusu içinde asimile etmeyi başarmış, dibindeki çin'in denizlerinde boğulmaktan kurtulmuştur.
aynı şekilde etnik ve dinsel açıdan homojen olmayıp ama bunu sağlamaya çalışan akıllı uluslar da mevcuttur bunlar: almanlar, fransızlar, farslar, çinliler, ruslar, ermeniler, yahudiler ve yunanlılardır.
ingiltere, abd, kanada, avustralya gibi ülkeler ise etnik ve dinsel çeşitliliği liberalizm havuzunda ertimiş, toplum düzeninde kargaşa çıkarmadığı takdirde katkı sunan herkesi potasında tutmuştur. bu ülkeler daha çok koloni ülkeler oldukları için yabancı toplumları kendi potalarında eritmeyi kendilerine tehlikeli hale getirmeden entegrasyonla başarabilmişlerdir. oysa aynısı yukarıda sayılanlar ve türkiye için geçerli değildir. bu nedenle birileri çıkıp da bu ülkelerdeki mevcut sistemler türkiye'ye de uyarlanabilir demesin. hatta herşeyin tıkırında gittiği dedikleri birleşik krallık dahi karışmış, iskoçya ve kuzey irlanda'da etnik farkındalık artmıştır.
hele salaklık edip içerisindeki farklı kimliklere federasyon veya ayrıcalık veren ülkelerin hali de ortadadır; ispanya(bask, katalonya), fransa(korsika), birleşik krallık(iskoçya, kuzey irlanda, galler), iran(güney azerbaycan, sistan belucistan, kurdestan, huzistan), rusya federasyonu(sayılamayacak denli çok), çin(sayılamayacak denli çok), ırak (3 parçalı mevcut yapı)
orta ve uzun vadede etnik çeşitlilik ve farklılık; bölünme, parçalanma, asayişin bozulması, terör ve anarşi ortamını da beraberinde getirir. bu nedenle akıllı ülkeler içindeki farklılıkları, egemen ve başat güç olan yönetici ulusun kimliğinde birleştirenlerdir. bu süreç bütün üniter ülkelerde böyledir. sadece türkiye'ye has bir tutum da değildir. şema hep böyle işler; önce asimilasyon sonra da entegrasyonla üniter ulus inşasını tamamlanır. ancak bu süreç ne yazıkki türkiyede; türk devriminin tam anlamıyla tamamlanamamasından ötürü yarım kalmıştır. zaten aşiret, ağa, tarikat, cemaat gibi feodal kimlikli grupların hala toplum yapımımızda mevcut olması da ulus kimliğinin tam anlamıyla inşa edilemediğinin göstergesidir.
