şöyle bi habere denk geldim. haber biraz eski. eski dediğim bir kaç ay önceymiş.
mevzuya gelirsek; bu çocuk, ucubeye çevrilmiş bir sabi. 2 ay sonra üzerine olmayacak onlarca elbiseye bir dünya para harcanıp kasım kasım triplerle ortaya sunulan velet.
adaletini sikeyim ben bu dünyanın. bu adaletsizlikler karşısında gıkı çıkmayanarın da. amk götleri sizi. bunu haber yaparsınız da istiklal'in ortasında uyuyakalan raziye'yi yapmazsınız de'mi?
raziye 5-6 aylık bir kız çocuğu. genelde istiklal'in ara sokaklarında annesi ve kız kardeşiyle takılıyor. annesi, önlerine açtığı mendile düşecek 2-3 lirayı insanlardan utana sıkıla isterken kız kardeşi elindeki kalemleri uzatıyor millete. raziye ise demir korumalara tutuanarak oynamaya çalışıyor çıplak ayaklarıyla. ağzında emziği, saçları dalgalı, gözleri kocaman. o kocaman gözleri ise birer yakut.
geçen gün tanıştım kendisiyle. ayakkabı tamiri için girdiğim dükkanın havası beni bunalttığında hemen kendimi dışarı attım. ve tam karşımda, raziye'yi gördüm. annesi ve kız kardeşi dilenirken, kendi halinde takılan raziye'nin saçlarını okşadım. annesi izin verirse ablasına ve raziye'ye çikolata alabileceğimi söyledim. ablası cips severmiş, raziye süt. cips ve süt aldım.
raziye sütünü oturup içerken öylece baktım gözlerine. olduğum yere oturdum. tepemizden, yanımızdan, yöremizden geçen binlerce insan. ve raziye'nin süt içtikçe gülen kocaman gözleri..
adı bizden razı ama kendisi asla bizlerden razı olmayacak bir melek. boğazım düğüm düğüm oldu bakışmalarımızda. bir raziye'ye baktım, bir önümüzden geçen zengin arap gavatlarının şımarık veletlerine. bir raziye'ye baktım, bir de şöhretlerin, kralların, kraliçelerin daha doğar doğmaz fotolarını milyon dolarlara sattıkları veletlere. bir raziye'ye baktım, bir de insanlara. insan, haksızlıklar karşısında neden delirip dünyayı yerle bir etmez ki diye düşündüm..
