başta sevgililer günüdür. bir kere sevgili olanlara bir gün armağan edilmiş olması çok saçmadır. sevgililik müessesesi kutsal değildir bir kere. bir sonraki sevgililer gününde hala beraber olma şansı yok denecek kadar azdır. bir çok sevgili sevgilisine aldığı hediyenin taksiti bitmeden kendini terkedilmiş bulur.
babalar günü de bu günlerdendir.
dünya üzerinde bu kadar çok babası belli olmayan orospu çocuğu varken babalar günü kutlamak anlamsızdır.
(bkz: sözüm meclisten dışarı)
en saçmalarıyla ilgili tonlarca teori olsa da benim için en tatlı özel gün kardeşimin 2 yaşındayken evdeki yapma çiçeği alıp kuzenimize vererek kutladığı gülcan ablalar günüdür.
edit: merhaba 2 yaşında çocuğun algısını değerlendiren kamil merhaba!
örnegin; sevgilin yoksa, sevgililer gunu sacmadir. yan masana cicek gelir "ay ben hic sevmem boyle seyleri" tribine girilir * yapmayin iste sonrasi rezillik.
