babanın yüksek ateşten dolayı "kafanın temelini sağlam atmak lazım.. temeli sağlam olmazsa çabuk yıkılırım. kolonları da sağlam olacak (ölçüsünü de vermişti fakat şimdi unuttum). kafayı iyi yerleştirdim mi gerisi kolay." dediği an.
en yakının canın ciğerin kardeşin abin dostun olan kişinin bayrağa sarılı tabutunu askerlerin sırtında gördüğün andır.
Sebepsizce MIDEN bulanır, Kusmak istersin, kramplar girer karnına, şaka sanırsın, inanamazsın birlikte büyüdüğün kişinin o tabutta olduğuna, avazın çıktığı kadar bağırmak istersin, ama öyleyken ağlayamazsın bile.
Dayanıklı olmak zorundasın Çünkü. Çünkü o hiç ağlamazdı, o yüzden ağlamanı istemezdi senin de. Annesine bakarsın, BABASINA BAKARSIN, utanırsın kendinden, yetersiz hissedersin.! Kaçarsın bakışlarından, kafaNI YERE EĞERSIN, YAŞADIKLARINIZ GEÇER GÖZÜNÜN ÖNÜNDEN.
Acı, hüzün, nefret, kin, intikam her ne varsa işte, insana dair her ne varsa yaşarsın bütün duyguları babasının o son sözünde Ve herşey bir tokat gibi patlar yüzünde,
VATAN SAĞOLSUN..!
