zaten nostalji kelimesinin tam karşılığı bildiğimiz ''gurbet'' tabiriymiş esasen... gurbet bizde özlem, sıla, hasret olarak geçer....
dev sektörler gelişti, teknoloji uçurdu sinema sektörünü fakat aradığımız mutluluğu milyon dolarınların havada uçuştuğu james bond serisinde yahut başka bir über yapımda bulamıyoruz. eskiler bilirler, akşam sobanın yanında mandalina yerken izlenirdi cüneyt arkın, türkan şoray, hülya koçyiğit filmleri... kolay olmazdı kötü sahneleri izlemek... ansızın küserdik yapımda emeği geçen ne kadar çalışan varsa, hepsine... bazen gözlerimiz dolardı, yutkunurduk... o gariban hayatlara... şimdi her dizi yada film villada çekiliyor.. nerede o tek göz odalar, arka mahalleler, gecekondular...
değiştik bizlerde, mutluluğu bi bardak limonatada da arayan nesil kayboldu yerine bu ne olduğu belirsiz kitle geldi... kitlendik acılara.. sadece yaşıyoruz artık...
