Henüz yaşanmayan his. Kesinlikle bu. Yani kimsenin yaşayamadığı his demiyorum. Kendimizin yaşayamadığı, başkasının yaşadığı his. Tabii bu hissin güzel olma nedeni henüz yaşamamış olmandır. Yaşayınca göreceksin ki bombok bi hismiş. Zaten bizi yaşatan şey de hep bi fazlasını istemek değil mi?
Aslında düşündüm de hiçbir beklentinin olmaması olabilir. Kaybedecek bir şeyin olmayacak. Özgürsün işte oh. Öyle diyorum ama sahip oldukalarımı kaybetmeyi hiç istemiyorum tabii ki.
En güzel his bulunmaz hint kumaşı gibi heralde.
Kafalar bayağı karışık sanki ya? Yatsak da uyusak mı acaba?
çok duygusal bir insan değilim, hayatımın hiç bir evresinde de olmadım, sanırım bu karakterimde yok. hayatım boyunca de çok ağladığım veya duygularımı ifade edemediğim anlar olmadı.
ancak oğlumuzun doğumuna girdiğimde ve onun ilk ağlamasını duyduğum andaki duygularımın ifadesini hiç bir kitapta ve yazarda şu ana kadar bulamadım. o an hissettiklerimi tanımlamam imkansız.
hala daha düşündüğümde beni çok etkiler ve bu anı yaşadığıma şükretmeme sebep olur. bu yaşımdan sonra, bana daha iyi bir his yatacak olayla ve durumla karşılaşırsam mutlaka paylaşırım...
kelimelerle tanımlanamayan, her türlü kavram ve şekilden çok çok uzak olan histir. kavramlaştırıldığı ve şekilleştirildiği zaman, kelimelerle anlatmaya çalışıldığında kaybolan histir.
iki memenin ortasında yüzünü basarak kısa zamanlı olarak nefessiz kalmak. tatmadım bu hissi ama olabilecek en büyük hayalimdir müstakbel yarimle ilgili. güzel olur heralde.
henüz 10 yaşlarındaydım. Herhalde misket falan oynuyorduk. cami cemeatinden bir ihtiyar bizi yanına çağırdı ve ''dünyanın en güzel hissi nedir?'' diye sordu.
çocuk aklımızla bir sürü cevap verdik hatta müslüman olmak bile dedik ama ona göre hepsi yanlıştı. aradan o kadar uzun yıllar bile geçmesine rağmen unutamıyacağım şu cevabı verdi...
''- yiyip içip osurup sıçmak!''
bir bebeğin dünyaya nasıl geldiğine şahit olmaktır. o an anne ve bebeğin kavuşması: dünyada yaşanılan hiç bir his bu kadar bahtiyar etmez insanı.
not: anne olmadım sadece normal doğumda annenin yanında bulundum.
sevmek. ve sevginin insanın dünyasını güzelleştiren iyiliğini benliğinde hissetmek. dünyanın en güzel hissi mi bilemem. ama kelimelerin anlatmakta yetersiz kalacağı kadar özel ve güzel bir his olduğunu söyleyebilirim.
birini deli gibi seversiniz, asla ayri kalmaya dayanamazsiniz ve bir gun bir sureligine ayri kalmaniz gerekir. sonra o gunler biter, o karsinizda durdugu an gelir ya ustaa...
o an oyle bir sarilirsiniz ki vallahi colde suya susamis gibi, vallahi zehirlenmis, panzehirini o an almis gibi...
