Pakistan da şimdilerde 83 yaşında olan Edhi'nin annesi parasızlık yüzünden hastalıktan öldü, fakir olan edhi dilenerek yaşamını sürdürürken aynı zamanda dilencilikten biriken paralarıyla yoksullara sağlık dağıtacak yerler kurdu.Edhi hastanelerin harap, doktorların az olduğu Pakistan'da yaşıyor. Edhi' yi Karaçi'nin sokaklarındaki basit bir dilenciden kahramana dönüştüren hikâyeyse parasızlıktan doktora götüremediği annesini kaybetmesiyle başlamış.Kendi söylediğine göre;ülkesinde her yıl kolayca tedavi edilebilecek hastalıklar yüzünden on binlerce kişinin yaşamını yitirmesi, o dönemde genç bir adam olan Edhi'yi isyan noktasına getirmiş.Dilenerek kazandığı paraları kuruşu kuruşuna biriktiren Edhi, 1951 yılında ufak bir dispanser açmış,toptancılardan aldığı ilaçları piyasa fiyatının altında ihtiyaç sahiplerine satan ve yoksulların dispanserde ücretsiz sağlık hizmeti almasını sağlayan Edhi, toplumun güvenini kazandıkça, hayırseverler ona daha yüklü bağışlarda bulunmaya başlamışlar.Dilencilikten kazandığı parayı topladığı bağışlarla birleştiren Edhi, kısa süre sonra Pakistan'ın ilk ambülansını satın alarak yoksulların hizmetine sunmuş, onu sokakta dilenirken görenler, amacını bildikleri için sadakaların miktarını artırmış.Bugün 83 yaşında olan Edhi, halen yoksul bir adam olarak yaşıyor ve eskisi kadar sık olmasa da dilencilik yapmayı sürdürüyor. 50 yıldır topladığı sadaka ve bağışları hastalar için kullanan Edhi'nin kurduğu vakıf, yıllar içinde ücretsiz hizmet veren 250'nin üzerinde hastane, dispanser ve bakımevinin sahibi haline geldi. Dünyanın en büyük ücretsiz hava ve kara ambülans filosu da yine bu vakıf tarafından işletiliyor.Zenginlerden "çalıp" yoksullara dağıtan ingiliz halk kahramanı Robin Hood'dan farkının, insanların kendi rızalarıyla verdiği parayı dağıtmak olduğunu söyleyen Edhi, neden "iyilik meleği" olarak adlandırıldığını şöyle anlatıyor: "Yoksul bir adam olduğum doğru, ancak paraya benden çok daha fazla ihtiyacı olan insanlar var. Bu nedenle kazandığım paraları onlara vermekte bir an olsun tereddüt etmedim. 20 yıldır aynı şalvarı ve aynı terlikleri giyiyorum. iyi bir Müslüman böyle davranmalı. Çünkü din, dil, ırk ayrımı yapmadan insanlığa hizmet etmek en büyük cihattır." diyor.
gerçekten paraya muhtaç her dilenci benim için asildir. zira bir dilencinin yerinde ben de olabilirdim. dostlarım beni tanımaz olmuş veya ölmüş veya bla bla... olabilir. ben de sakat kalmış olabilirim. şimdi efendim dilenmekten başka ne çarem olabilir. insanları aldatmayan herkes benim için asildir. çünkü o insan yaşadığının kıymetini ve birgün öleceğini bilir.
ne allah dostları vardı, isteyemez fakat dilenirdi. yani hallac-ı mansur mesela kabe'nin etrafında bir yıl oturmuş, yağları dökülmüş... ekmeğini kabe eşrafı getirmiştir...
insan bence insan olduğu için asildir. ve her insan muhtaç duruma düşecektir. * insanları dilenci diye hor görmek ayıptır. hepimiz hayatın dilencileriyiz, aslında...
biraz fazla dramatize edilmiş olaydır. bir kere pakistan'da en önemli sektörlerden birisi sağlık sektörüdür. ve bununla paralel olarak tıp çok gelişmiştir. bununla da paralel olarak ülke doktor kaynamaktadır. en küçük çocuğa sorduğunuzda ya mühendis olmak istediğini söyleyecektir (ülkeye tek başına nükleer enerjiyi ve silahı getiren halk kahramanı abdel qader khan'a olan hayranlıktan ötürü) ya da doktor olacağını söyleyecektir. pakistan'da bir bilgisayar mühendisinin aylık aldığı maaş 5000 rupee'dir. o da 100 dolardan biraz az bir maaşa denk geliyor. buna rağmen genç nüfus mühendislikleri seçmektedir. benzer şekilde doktorluk da bir sevda haline gelmiştir. artı karachi paistan'ın en gelişmiş ticari şehirlerindendir. potansiyeli o kadar büyüktür ki ülkenin kuzeyinde olan susuzluk ve su kaynaklarının yetersizliği ile karachi ve çevresindeki su kaynakları bolluğu dış güçlerce koz haline getirilip, zaten birbirinden nefret eden pashto ve sindh kabileleri aynı masada çıkar çatışmasına oturtulmuştur. haliyle öylesi zengin bir şehirde (lahore'la birlikte) tedavi olacak hastahane bulamıyorum ya da doktor sayısı az demek düpedüz yalandır. artı 50 sene de olsa bir insan pakistan'da dilenip de pansiyondur şudur budur açamaz gibime geliyor. pakistan halkını bilirim paraya düşkündürler, dilencilere de pek tahammülleri yoktur.
buna benzer bir olay da hindistan'da vardı. adamın teki amme hizmeti yapıyor sözde. yersiz yurtsuz insanları besliyor, traşlarını ediyor, banyolarını yaptırıyor. söylemesi klişe gibi gelecek ama bu tür olaylar özellikle hindistan ve pakistan'ın ingiliz esareti altında olmasına dayanmaktadır. ingiltere'nin bu ülkeler üzerinde oynadığı oyunların haddi hesabı yok. bu tür halkın duygularına ses olacak olayların her zaman taşeronluğunu yapan birileri illaki vardır. rica ederim, bizim ülkemizde bile ne dilenciler görüyoruz.
