“Dünyadan kaynak getiren yedinci büyük banka: Türk Eximbank”
erimlilik, etkinlik ve kârlılığı da kapsayan rekabet süreci, yaşam standartının ve sosyal refahın artışı açısından önemli bir araç. Rekabetin ekonomik göstergeleri, büyüme, verimlilik ve yaratılan istihdam olarak ortaya çıkmakla birlikte pazar payı ve kârlılık oranı da firmaların rekabet edebilirlikleri ile ilgili faktörlerdir. Küresel piyasalarda artan rekabet ortamı ve riskler ile sıkılaşan finansal koşullar ihracatçılarımızın mevcut pazarlardaki hareket kabiliyetini sınırlandırmakta ve yeni pazarlara açılmasını daha da zorlu hale getirmektedir.
Ülke ekonomisinde faaliyet döngüsü ve sosyal yapının temelini oluşturan “küçük ve orta ölçekli işletmeler” içinde bulunduğumuz bu dönemde bir yandan üreterek ayakta kalabilme mücadelesi verirken, diğer taraftan küresel pazar içerisinde sınırların kalktığı, bilgi teknolojilerinin acımasızca rekabet ortamını sınır ötesine taşımakta olduğu bir konjonktürde; dünyanın hemen hemen tüm pazarlarında yer alabilme olanağı ile hiç bilmediği oyuncularla rekabet etmek zorundadırlar. Buna paralel olarak güçlü aktörlerle rekabet edemeseler bile dünyanın her yerinde en azından bildirişimde bulunabiliyor, sermayesi olanların iştahını kabartabiliyorlar. Rakiplerin artık daha güçlü olduğu, öğrenen organizasyonların daha da güçlenerek piyasalarda boy göstermesi küresel pazarda sınırlar ötesi rekabeti beraberinde getirmektedir.
Finansal Etkinliğin Geliştirilmesi
Kurumsal şirketlerin uluslararası finans kurumları ve bu kuruluşların kaynaklarına ulaşmalarındaki kolaylık, bu firmaların daha uygun şartlarda yatırım kredileri bulmalarına imkan sağlıyor. Ancak pek çok “küçük ve orta boy ihracatçı şirketin” bu kaynaklara ulaşamamaları sebebiyle, söz konusu kredilerden yararlanamamaktadır. Bu nedenle KOBi seviyesindeki ihracatçı KOBi’ler, yatırımlarını banka kredilerini ya da yüksek oranlarda vergilendirilen kendi birikimlerini kullanarak yapmak zorunda kalmaktadır.
ihracatçı firmalar, artan rekabet ortamında kendilerinden beklenen temel işlevleri yerine getirebilmek için her geçen gün daha fazla finansman kaynağına gereksinim duymaktadır. Buna bağlı olarak; üretim, pazarlama, finansman, personel ve yönetim gibi temel işletmecilik fonksiyonlarının yanı sıra istihdam ettikleri personel sayısı, satış hacmi, sabit sermaye ve makine parkı değeri, kullandıkları enerji miktarı, kurulu kapasite düzeyi, katma değerleri, kâr büyüklüğü ve piyasa payı gibi ölçülebilen özellikleri açısından büyük farklılıklar ortaya çıkabilmektedir. Böylelikle de her ihracatçı için “finansman” ve “yatırım ihtiyacı” değişken özellik göstermektedir.
