insanoğlu aslında hiçbir zaman tam olarak yalnız değildir.
En fazla, Kendi ile başbaşa kalabilen insandır diyebiliriz.
Eğer insan kendini kaybetmiş ise, kendisi ile konuşamıyorsa, bırakın yalnız olmayı bir hiç olur.
benimdir. bunu niye yazdım. çünkü herkesin benimdir, yazısını gördüm ve hak verdim. aslında dünyadaki en yalnız insan, her insan. öyle bir yalnızlık oluşturuyor ki, mecbur kalınca ve isteyince insan, dünyanın en yalnızı olmayı kolaylıkla hissedebiliyorsun.
Şeyma Subaşı. Kendini bu kadar kalabalık göstermeye çalışıpta aslında etrafında gerçekten onu sevdiği için olan bir kişi bile yok bence. Asıl yalnızlık kalabalıkların arasında olan değil midir?
Yalnızlık öyle bir şey değil. En yalnız olamaz. En üzgün, en şanslı, en güzel olamayacağı gibi en yalnız da olamaz. Olsa olsa dünyanın en yalnız insanı gibi hissetmek olur. O da kişinin yalnızlık hissinin nüksettiği bir anda gerçekleşen geçici bir şeydir.
Yalnız mısınız? Olsun. Bu hissi ister sevin, ister bu histen nefret edin yine de bu hissi öyle ya da böyle, kısa ya da uzun süre, şiddetli ya da hafif bir hissiyatla yaşayacaksınız.
Fakat her şey bu denli “yaşamın zorunlu kıldıkları” çerçevesinden işlemeyecekti tabii bu hissin içinden dans ederek de sürünerek de geçmek mümkün.
Beni takmayın lütfen bazen çok biliyor gibi konuşuyorum.
yalnızlığı sevdiğini söyleyen ve bunu kabullenmiş insandır. tek başına herşeyin üstesinden geleceğini düşünür. kimseye ihtiyacı yoktur onun. en çok kendisini sever.
