Çünkü insanlar mutsuz.
Kendi mutsuzlugu ile baş edemeyen veya bastıramayan bi insan haliyle etrafındakileri de mutlu edemez. Mutlu olmayan kişi huzurlu da olamaz.
Bence bir nevi döngüdür bu. Ne kadar mutlu olursak o kadar huzurlu oluruz.
çünkü bilinç var. bilincin var olduğu yerde huzur ve huzursuzluk var olmak zorunda. varlığımızla bu ikiliği yine biz yaratıyoruz. bu yüzden ütopyaları onlara hiçbir zaman ulaşamayacağımızı bildiğimiz için özlüyoruz. ancak şu da bir gerçek ki yine varlığımız sayesinde dünyada hiçbir zaman distopyalar da yaşanamayacak.
asırlar önce de dünyada huzur yoktu, tıpkı şu an olduğu gibi. insanlığın kaderi bu ne yazık ki.. tarım, ticaret, şehirleşme, paranın icadı, devletleşme, silahlanma, toprakları genişletme, din savaşları, sanayi devrimi, sömürgecilik, küreselleşme, ırkçılık, siyaset, ekonomi, teknoloji ve daha aklıma gelmeyen onlarca neden yüzünden huzur yok, bundan sonra da olmayacak. insanlar doğa ile uyum içinde olma yolunu seçselerdi huzur olurdu belki kim bilir ? belki de doğanın bir intikamı bütün bu yaşananlar. bizler doğanın kanser hücresiyiz. tedavimiz de yok..
