internetin dibine düştüğümde hissettiğim duygu.
insanlar o kadar farklı ve güzel şeyler yapıyorlar ki ben bunun neresindeyim diye düşünüyorsun.
Sonra dışarı çıkıyorsun.
Dışarıda da bir sürü güzel kızı ve yanlarındaki herifleri görüyorsun.
o zamanda aynı fikirler oluşuyor kafanda.
şu siktiminin dünyasında ben ne işe yarıyorum lan diyorsun.
sonra ne mi oluyor gelip ulu sözlüğe yazıyorsun uyuyorsun uyanıyorsun...
Tabi yazarın önce doğru türkçeyle yazması gerektiğini bilmesi gerekir. Dünyada hiçbir şey olduğunu değil hiçbir şey olmadığını doğru olarak kabul ederse belki sorduğu soruların cevapları bulunabilir.
bakarsın etrafında bir sürü insan var, konuşmak istersin hiç kimseyi bulamazsın susarsın düşüncelerin kelimelere değil kelimelerin düşüncelere dönüşür. sonra dersin neyse ki her şeyin bir sonu var benim, bizlerin, dünyanın hepsinin bir sonu var. sonra biraz rahatlarsın neyse ki baki kalan bi allahım var o da olmasaydı hiçim bile olmazdı. neyse ki geçicisin neyse ki hiçbir şeysin dünya.
