"öbür dünyada sefa sürecek nasılsa" diyerek yarattığı insanları; acıyla, açlıkla, yoksullukla ve bunun gibi insanı insanlıktan çıkaran olaylarla test eden bir tanrıyı sorgulamak için söylenen isyan cümlesi. şimdi başlığı görüp direk eksileyebilirsin ya da (bkz: başlık sıçmak) yazabilirsin ama bu şu an ki mevcut realiteyi değiştirmeyecek. tanrı madem o kadar güçlü o kadar kudretli neden haksızlıklara engel olmuyor. bu nasıl bir test anlayışı. nasıl bir sınama yöntemi.
vaadedilmiş sonsuz mutluluk için bu kadar eşitsizliğe gerek var mı? bunun başka yöntemi yok mu? dünyada yapılması günah veya yasak olan şeylerin cennette sınırsızca yapılabilecek olması iki yüzlülük değil mi? ya da tanırının ebedi mutluluk anlayışı huri'lerle takılıp dalından meyve yemek mi? dünyada çektiğimiz tüm acıların ödülü bu mu olacak? daha on yaşına gelmemiş bir ırak'lı çocuğunun tanrıdan beklentisi bu mu sizce? ya da afganistan'da ki? ya da afrika'da ki?
Allah'a inancın göstergesidir. sadece onun varlığını kanıtlayan sayısız delile inanıp hakkında verilene kanaat eden akıl sahibi insanın gerçekleştireceği inançtır. (bkz: allah insanları kendisine kulluk etsin diye yarattı)
haksızlığın direkt olarak tanrıdan geldiğine, inanmamaktır. şöyle bir hikaye okumuştum bir yerden özetliyorum.
--spoiler--
adamın biri, berbere gider. berbere aynı başlıkta yazılanları anlatır. "allah, olsa bütün bu haksızlıklar olmazdı" der. berber de dışarda saçı uzun bi adam gösterir ve der ki: "bak şu uzun saçlı adama. berber olsa adamın saçı uzun olmazdı bu dünyada berber yok demek ki" der.
--spoiler--
yani kısacası haksızlıklar, adaletsizlikler falan filan hepsi bu dünya ve bizler için. önemli olan bu acımasız dünyada doğru yolu bulup ondan sapmamayı başarabilmektir. elbet bir gün bunun karşılığını ya bu dünyada ya da bir şekilde alabileceğiz. buna inanmak ve yaşamaya devam etmek isyan etmekten daha mantıklı gibi geliyor.
"tanrı'nın bazı konularda haksız olduğu" düşüncesine sahip olanların, "tanrıya inanmakta ısrarcı" olanlara haksız ve saygısız davrandığını görememesi durumudur. önerme sahibi otomatik olarak inandırıcılığını kaybetmiş durumda olacaktır.
dünya güllük gülistanlık bir yer olsa bile bu defa hayallerimizde yaşattığımız şeylerin eksikliği nedeni ile yine birbirimize bu tür sorular sorardık.elimizde olanın kıymetini bilip diğer şeylerden de ibret almalıyız.
Hz Muhammed bile aç fakir yaşarken, Hz.Musa hayatının yarısını köle olarak geçirirken, isa çarmağa gerilirken AF edersiniz Sizi peygamberden öte yapan şey nedir?
iyiyi ve kötüyü neye göre ayırd ettiğine göre değişir aslında. benim senin çok sevdiğin bi kalemini çalmam senin için bir haksızlık olabilir, ama ben çok sevinebilirim bu duruma. ayrıca bunu da geçtim, dünyada hiç haksızlık olmasaydı eğer, bi düşünün bizim dünyadaki amacımız ne olurdu?
para; haksızlığın en büyük menşei. kaldırılması lazım. peki bu kalkarsa, biz ne için uğraşacağız?
devlet; 2. bir haksızlık kapısı. gücü eline geçiren, tanıdıklarını kayırıyor. ortadan kaldırılması lazım. e peki, baskı olmayınca oluşan kaos?
dinsel inançlar; kalkması lazım. insanın analitik düşünmesini engelliyor. e peki güzel kardeşim, insanın doğar doğmaz birşeylere inanarak geldiğini bilmiyor musun? eğer bilmiyorsan, bir psikoloğa sorabilirsin, hiçbir şeye inancı olmayan insanların düştükleri buhranları. bu arada, ateistlik tanrının olmadığı inancıdır. onun olmadığına iman ediyorsun yani. sonuçta bir inanç mevzuu var yine de.
sonuç olarak dünya üzerindeki bütün haksızlıklar kalkarsa bizim yaşamamızın bir manası olmaz. herkes dünyada cenneti yaşasaydı, öteki tarafta cennetin ne işi vardı? ha dersin ki ben hiçbirine inanmıyorum, e be kardeşim sen sıkıntı yarattığını düşündüğün herşeyden uzaksın zaten. ne düşünüyon ki?
zordur...
bazen ateizmin yanına savurur insanı bu sitem dolu isyan.
şöyle bir soru da gelebilir bu isyanın neticesinde.
"yaratacağı insana sormadan, böyle bir dünyada yaşamayı isteyip istemediğini düşünmeden bizi yaratan tanrıya ben niye şükredeyim, bana mı sordu bu devasa senaryoyu yazarken?"
ya da;
"madem her şeye gücü yetiyor, katliamları, işkenceleri, tecavüzleri vs. engellesin. bunu bir kere bile yapsın inanalım tümden. mevzu irade meselesiyse, günahı da sevabı da bize bırakmışsa, bu dünyada olan hiçbir şeye karışmıyor demektir, ee o zaman bunca müslüman gece-gündüz ne diye Allah'a dua ediyor, o istediği şey neyse onun olması için?"
neden tanrıya inanmak diye sorma isteği uyandıran bir demeç olarak nitelendirdiğim bu entry tanrıya olan inancımın zayıflığını ve tanrıya inanmanın bir sığınma, bir kaçış olduğunu ispatıdır.
bu mantığa, "işime gelir inanırım, işime gelmez inanmam" mantığı denir. tanrı insana akıl vermiş, fikir vermiş. insan bunu kullanamıyorsa, insan insanlıktan çıkmak için elinden geleni yapıyorsa tanrı'nın bunda suçu ne? tanrı insanı yarattı, ona akıl verdi. bu aklı iyi kullananlar iyi birer insan oldular, kötü kullananlar kötülüğü seçtiler. bunun başka bir açıklaması yoktur. adalet burada işlemiyorsa tanrı'nın huzurunda elbet işleyecektir. kötü insanlar tarafından yönetilen bir dünyada gerçek bir adalet beklemek yersizdir. tanrının huzurunda adaletin var olacağına inanmakta yine insanın kendi akıl ve iradesine kalmıştır.
yazarın dediği gibi, dünyada bu kadar haksızlık varken sığınacak bir şey arayan baldırı çıplak insanoğlunun yapabileceği tek şey. onuda kaybedersek neye sığınırız bilemiyorum.
dünya daki haksizliklara karsi, insani "degersiz bir hayvan olarak gösteren" darwin´e mi, yoksa insani "allah´in halifesi" olarak yeryüzüne indiren allah´a mi inanmak, daha akil karidir ?
allah haddizatinda insanin nasil haksizlik yapmadan yasayabilecegini bilahare kuran´da belirtmistir. sadece "bir topluluga duydugunuz kin,sizi adaletsizlige sevketmesin..." (maide suresi 9.ayetin bir bölümü) cümlesi bile dünya daki terörün kanin, savasin sona ermesini saglayabilirdi. problemleri yapan insandir. gerci bu da allah´in bilgisindedir, ama insan o olayi yaparken, kendi iradesiyle hareket etmektedir.
ben kendimi degerli bir varlik gibi hissediyor, is ve etten ibaret bir hayvan gibi hissetmiyorum, bundan dolayi da hukuga,hakka ve dolayisiyla da allah´a inaniyorum.
allah para verdiğine huzur, huzur verdiğine para vermezmiş. hangisini tercih ederdiniz? para mı? huzur mu?
adaletsizliğe isyan etmemek mümkün değil. allah' a isyan etmek şeklinde anlaşılmasın yalnız.
bir tarafta çok zengin insanlar şaşalı hayatlar, diğer tarafta çok fakir insanlar yoksulluk, açlık vs. iki ayrı uç nokta.
ancak çok zengin hayat sürmek, çok mutlu olmak anlamına gelmiyor. yemek anlamında, belki her istediğini yiyip içebiliyor, ya da her istediğini alıp giyinebiliyor. ama, bu şekilde yaşayan insan çok mutlu insandır diye nitelendirmek anlamsız.
mutluluk demek gece kafanı yastığına koyduğun anda huzurlu bir şekilde uyumak demektir. zannediyor musunuz o kişiler, huzurlu bir şekilde uyuyabiliyorlar? içki, masalarından eksik olmuyor, evlerinde hergün kavga gürültü. dostlarının gerşek olup olmadıklarını bile bilmiyorlar. mal mülk kavgası, para hırsı vs. hepsi var. etraflarında birsürü şakşakçıları, bir çoğu zaten eroinin esrarın pençesinde ve bir müddet sonra intihar ediyor. ya da babasının aldığı son model arabasıyla trafik kazasından genç yaşta hayatını kaybediyor. onların o hayatlarını gözlemlediğinizde, fakir insanların daha mutlu olduğunu bile düşünebilirsiniz.
aslında allah çok adaletli, para verdiğine huzur vermiyor, huzur verdiğine para vermiyor. azıcık aşım, ağrısız başım gibi.
bir çok genç kız zengin erkekle evlenmeyi düşlüyor ve diyelim ki evleniyor da. ama bir müddet sonra boşanıyorlar. halbuki yediği önünde yemediği ardındaydı. neden dönüp geldi, o yoksul sofrasına. çünkü huzur arıyor.
emin olalım ki, ortada haksızlık falan yok.
afrika' daki açlara gelince, ya da diğer yoksul ülke insanları için, ya da yoksul aile bireyleri için söylüyorum, onlar da sürekli üremesinler kardeşim. o da mı allah' ın suçu? hem açlar, hem de sürekli çoğalıyorlar.
bu sabah hastanede karşıma, sorununun tam olarak ne olduğunu anlayamadığım, babasının kucağında getirilen, konuşamayan, vücudu çelimsiz, salyaları akan, sanırım spastik, 7 yaşlarında bir çocuğun oturmasıyla içimden isyan derecesinde söylediğim cümlenin benzeri.
tanrım dedim neden bu eziyet ? doğmadan ne günah işledi? neyin bedelini ödüyor ?
düşündürüyor beni sözlük. sorguluyorum. sorduğum soruların hepsinin cevabını kendimce biliyorum. hani inançlıyım o demden. ama cevaplar bildiklerim değil . onu da biliyorum. eksik ama eksik olan ne ?
okulda bu kadar disiplin suçu varken müdüre inanmak gibi bir şey. yani müdür nasıl suç işleyenlere eninde sonunda cezasını verecekse, allah da kullara verecektir. bir teist olsaydım böyle zayıf bir ateist çıkışı böyle savunurdum yani. *
gereken birşeydir.Çünkü inanan insan gerçekten akıllıdır.Kafamızdaki binlerce soru işareti allah'a ulaşmamızı engeller.Gerçekten inanabilen diğerlerinden bir adım ileride olur.
