3 , 5 gün insana yalnizlik iyi gelir. Ama sonra konusmak ister , paylaşmak ister. Kendi kendiyle konuşmasa belki konusmayi bile unutur. Ben istemezdim.
Muhtemelen önce bütün oyuncak dükkanlarını talan eder, bir güzel hepsiyle oynardım. Daha sonra kafama göre restoran depolarından yiyecek toplar, sağa sola sarardım. Ancak en sonunda pes edip pişmanlık duyardım yalnızlığımdan, şeklinde özletlenebilecek vaziyettir.
Son kullanma tarihleri geçmeyen ürünler olduğu sürece her yere gider keyfime bakardım. Ama o elim zaman gelip STK lı yiyeceklerin ömrü biterse feci bir sonum olabilir.
neden ben anatsana biraz ..
sakin ol şimdi ve düşüncelerini sal gitsin,
rahatla, derin derin nefes al..
ne diyorum ki ben,
sanırım delirirdim şimdiden..
tanım : her insan içinde yalnızdır..
sözleriyle kalabalıklar içindeki yalnızlıktan hiçlik içerisindeki yalnızlığa terfi ederdik diye cevaplanası cümle..
bir namaz kılar, akabinde dua eder tanrının bana görünmesini dilerdim.
dileğim istediğim zaman içinde gerçekleşmezse de en az acı verecek şekilde intihar ederdim.
Sıkılırdım hem de ölesiye!
insan olmadan, sevdiklerim, dostlarım, yazarlar, çizerler, yaşamı anlamlı kılan güzel varlıklar olmadan, dünyayı ne yapayım?!
Alın sizin olsun!
Ben yok olan tayfada olmak istiyorum mirim!
Bunu düşünecek bir şey bulamadığım vakit kendimi mutlu etmek adına düşünüyorum. Dünya da değil de harhangi bir şehirde kimsenin olmadığını, herkesin aniden yok olduğunu düşünüyorum.
Her şey yerli yerinde ama koca şehirde bir tek ben kalmışım.
Fırınlardan hala taze kokular geliyor.
Bütün marketler benim.
Bütün şehir benim.
istediğim her şeyi yapıyorum.
Yoldaki en güzel arabayı kullanıyorum.
Denizde tek başıma yüzüyorum.
En güzel kıyafetleri alıyorum.
Lüks mekanlara en güzel pijamalarım ile giriyorum.
Her şeyi yaptıktan sonra kendi olağanüstü dünyamda bir insan diliyorum kendime.
Yanıma ikinci bir insan.
Böylece o insanla.
O şehirde bizden olacak insanlarla yeni bir yaşam kuruyoruz.
Hep bunu istemişimdir hatta bazen yorgunken kaldırıma uzun uzun bakar uzanıp gideceğim yere yuvarlanarak gitmeyi hayal ederim, tabi bu noktada mantığım devreye giriyor ve efendi efendi yürümeye devam ediyorum.
bir tek biz varsak aslında hiç bir şeyimiz yok demektir. şöyle düşünün sizin kıymet verdiğiniz bir çok şey aslında başkalarının kıymet verdikleri. bir çeşit sosyal dürtü ile siz de onlara kıymet veriyorsunuz. hatta bu kıymetli şeyleri ikiye ayıralım. bir tanesi başkalarının kıymet verdiği diğeri ise sizin ulaşmak istediğiniz şeyler. yani neredeyse sahip olunması imkansız şeyler. peki bütün bunlar birden önünüze serilse hala sizin için önemli olabilirler mi? bir de bunu paylaşabileceğiniz ikinci bir insan yok. dünyanın bütün sahilleri aynı, bütün dağları aynı, bütün yiyecekleri aynı. çalışma yok çabalama yok. özetle sahip olduğunuz bir şey yok yani. bir diğer taraftan sizin varlığınızı tanımlayabilecek bir başka olgu da yok... iyi düşünün.
sonradan ekleme isteği;
beyler/bayanlar şunu düşünebiliriz. bütün dağlar bizim şu an. dilediğinize çıkabilirsiniz, toprak her yerde. hepsi bizim, hani neredeyse sınırsız. dilediğiniz kadar keçi boynuzu yiyebilirsiniz şimdi mesela. hakikaten kaçınızın aklına bunu yemek geliyor kaınız kendinizi dağlara vuruyorsunuz. şimdi kendinizi hapishanede düşleyin (allah korusun) her şeye hasretsiniz ve karşınıza biri geldi dedi ki "sana yılda bir kez dışarı çıkıp, ağacın dalından bir adet keçi boynuzu koparıp yeme hakkı tanıyoruz." o günü nasıl iple çekersiniz değil mi. fakat şimdi sınırsız ve aklımızda değil.
