Sevgili sözlük uzun zaman işsiz kaldım, kendimi eve kapattım, deliler gibi kitap okudum ki hâlâ okuyorum, kendimi kedilerime ve balıklarıma verdim, zaman zaman meslek büyüklerimin yanına gidip yardımcı oldum. Bir gün iş ararken birisinin elemana ihtiyacı olduğu haberi geldi ve gittim görüştüm. Şuan "deneme" süreci denilen aslında patronun sonuna kadar kerkindiği dönemdeyiz.
Sabah 9 akşam 9 çalışıyoruz. Çalıştığım yerin temizlikçisi, sekreteri, kasiyeri, patronun not defteri, çaycısı, kapıdaki hoşgeldiniz tabelası, üstüne bir de meslektaşı olduğum için yaptığı işlerde yardımcısıyım. Şaftım kaydı 2 haftada. Daha ne kadar maaş alacağım belli değil belki asgari ücret.
Acımasızlık diz boyu. insanlara hesapta inanılmaz kitliyor. Benim vicdanım sızlıyor çoğu zaman. Ben bunlar gibi olmaktan korkuyorum sanırım.
Mayıs'ta askere gideceğim işte o zaman tabutta rövaşatayı çıkacağım patrona. Halbuki çok iyi insan ama cami yaptırmamış ennihayetinde.
Kısacası dünya çok boktan. Ben ahirete intikal etmek istiyorum.
