bazen her şey o kadar anlamsız ki. başkalarıın koyduğu krallara göre hareket ediyoruz. resmen bir robottan farksızız. ölmeyi beklemekten başka çaremiz yok sanki. görevimiz buymuş gibi.
" yaşamın anlamı ancak, dünyanın saçmalığını ve yenilginin daima tekrarlanacağını bile bile bu kötülüğe direnmek olabilir, insanlığa gerçek boyutlarını ancak bu başkaldırı kazandırabilir."
dünyanın ciddi anlamda ağzına ettiğimiz için, acaba biz burda yaşayacak kadar değerli miyiz diye iç hesaplaşma yaptıran soru. dünya bizden önce de vardı bizden sonra da olacak, kiracının evin bütün duvarlarını boyatıp kapısını çerçevesini değiştirip salonu tuvalete katması gibi.
