Her kültürün yaşanılan coğrafyaya göre oluşturduğu; zaman zaman sizin iğrenç dediğinize başka bir milletin taptığı, onların garip bulduğu yiyeceklerden de sizin vazgeçemediğiniz tarihi bilgi, alışkanlıklar ve damak tadı birikimi.
Linkte farklı milletlerden 30 ülke insanının mutfak kültürüyle ilgili bir araştırma var. Her ailenin haftalık yemek menüsü (malzemeleri) ve bunun euro olarak değeri yazıyor. Haydin başlıyoruz:
ingiltere, Amerika: Ablacım arada sebze-sulu yemek neyin yap. Kuruyup gideceksiniz günün birinde. 4-15 yaş arası her çocuğun rüyası, bağırsak düşmanı bir sofra bizleri bekliyor.
Lüksemburg: Soldaki dayının elindeki tavuk mu ev hayvanı, yoksa sağdaki köpek mi mutfak malzemelerine dahil. Daha fazla düşünmek istemiyorum. *
Amerika: Fotoğrafa reklam mı almışlar, yoksa onlar bir haftanın yiyeceği mi. ilginç.
Avusturalya: "Merhaba ben protein!"
"Merhaba canıms."
Polonya, italya, Fransa: Sevimli ailesiniz vesselam.
efenim bu gün ilk defa yaptığım yemeklerle dünya mutfağına açılmış bulunmaktayım. tecrübelerimi sevgili sözlük ahalisiyle paylaşmak istiyorum efem:
ilk yaptığım yemek lamington kek. ingilizlerin beş çayı ünlüdür o nedenle onlardan bir kek tarifi alsam iyi olur diye düşündüm. gerçekten de düşündüğüm gibi çıktı. yapılışını merak edenler için:
püf noktalar: keki yaptım. tarife göre ortadan ikiye kesip reçeli sürün diyordu. ama bıçak keki parçalamaya başlayınca, önce dilimledim, sonra tek tek kesip aralarına sürdüm. böylece şekilleri bozulmamış oldu.
ayrıca kakaolu sosun nasıl yapılacağını anlatmamışlar. bence önce pudra şekeri eritilip sonra yağ ve kakao eklenecek. biraz da su eklenmesi lazım, akışkan olması için. tecrübe budur efem. *
püf noktalar: efenim 4 su bardağı su demişler, ben kaç bardak koydum sayısını hatırlamıyorum... yani sebzeleri haşlarken biraz daha fazla su koyun. zaten un kavurmasını ekleyince iyice kıvamı artıyor. bu tarif verenler hangi akla kulluk edip öyle yazmışlar anlamadım... ya da ben çok becerikliyimdir.. kim bilir. *
üçüncüsü çin usulü tavuktu. aslında biraz önyargılıydım. bu çinlilerin yaptığı yemekten ne olur, lezzetli olmaz diye düşünürken 'en lezzetlisi' o çıkmasın mı arkadaş. hele o soya sosu denen mucizevi sıvı, nassı lezzet kattı yemeğe.. meğerse soyu sosu çin mutfağına has bir lezzetmiş. sonradan dünyaya yayılmış efenim. merak edenler için tarif şurda:
püf noktalar: havuçları ince ince doğrarken serçe parmağımı da doğradım.. dikkatli olun.. bu en önemli püf nokta efenim.. parmak gibi doğrayın derken parmağınızı kastetmiyorlar yani.. neyse havuçları, biberleri ve mantarları kavururken şuna dikkat ettim.. biberler, mantarlar pişti havuçlar pişmedi bi türlü. ben de ocağı kapatıp havuçları tekrar incelttim. zaten eski sertliği kalmamıştı, inceltince kolay kavurmuş oldum.
sarımsakları dövecek miyiz, doğrayacak mıyız... ne yapacağımız yazmıyordu. ben de küçük küçük doğradım. güzelde oldu hani.
yav biz türk mutfağı diye yıllarca ot saman yemişiz onu anladım arkadaş.. size de tavsiye ederim..
aile bireylerinin yorumları:
kızım: anne pastadan bitane daha bi tane daha... bu tavuklar cips mi anne... (evet kızım tavuk çipsi) çok güzel olmuş anne.. birkaç tane yedi. çorbadan hiç içmedi.
oğlum: bu çorbanın içinde ne var böyle... (tavukları yedi biraz, ama yüzü ekşimişti), pastaları çok sevdi.
eşim: pastayı sevdi, tavuklar için şimdiye kadar yaptığım en güzel tavuk yemeği dedi. , çorbanın çok kıvamlı olduğunu söyledi.
ama yüzündeki mutluluğu okuyabiliyordum be sözlük... *
efenim bugün ki menüde hint ekmeği (naan) vardı. nan biliyorsunuz, farsça ve Kürtçede de ekmek anlamına geliyor. artık kim kimden aldı allah bilir. nan diye okuyunca aklıma ibrahim Sadri'nin 'nan gibi aklımdasın' şiiri geldi efem. şiir eşliğinde hint ekmeği maceramı okuyun. buyrun:
'an gibi aklımdasın' burdaki 'an' ise Farsçada 'o', yani üçüncü tekil şahıs anlamına geliyor. galiba Allah'ı kastediyor. benim paraf'ım da 'an' yazar. galiba zamanında bu şiirden etkilendim. *
valla tarifini burdan aldım, ama az önce tam sayfayı aradım ama bulamadım. nereye yok oldu bilmiyorum.. ama illa tarifini istiyoruz derseniz onu da yazarım.. Allahtan tarif defterime kaydettim hepsini :)
neyse efenim.. hamuru yoğururken ya işte bizde un, yoğurt, maya, kabartma tozu, yumurta.... katıyoruz. bir ekmeğin tadı ne kadar değişebilir... diye aklımdan geçirdim hep. neyse mayası geldi. altı pazı yaptım, küçük boy oklavamla hamurları açtım. fakat tarifte nasıl pişirileceği pek yazmıyordu. yahu bu tarif verenleri vurmak lazım yemin ederim.. hamurları aç, fırında pişir diyor. sadece bunu yazmış. nasıl pişireceğimiz yazmamış. ben de -engin tecrübelerimi kullanaraktan- tepsiyi biraz yağladım. ve açtığım bezeleri tepsiye koyup pişirdim tek tek. ara ara ters çevirdim. saçta pişirir gibi yani. çok güzel pişti.
yav biz yıllarca gözlememiz var diye övünelim, milletin hint ekmeği denilen bir lezzeti varmış. nasıl bir çıtırlık, gevreklik ve lezzet. hakikaten bu Hintliler ben şaşırttı diyebilirim.
neyse efem, servis yaparken sadece ekmek olmaz diyerekten biraz tantuni tadında kıyma kavurdum. çinlilerin soya sosundan eklemeyi de ihmal etmedim tabii. biraz da soğan salatası.
bizimkiler çok beğendi. tavsiye ederim, yiyin yedirin efenim.
püf noktalar: kıymanın biraz yağlı olması güzel olur bence çünkü pişince çok kuruyor. yoğurtla ikram edilmesinin sebebi kuruması galiba. bizim damak tadımıza pek uyduğunu söyleyemem. karabiber ve kimyonun yanına Tarçın'ın eklenmesi 'bu neyin kafası böyle' dedirttirdi bana... yedik yemesine ama herkes gönülsüz yedi...tavsiye etmem...
püf noktalara gelince: hem hamurunu hem de iç malzemeyi hazırlamak epeyce eziyetli... bildiğimiz poğaça gibi... arada ufak fark var. ama illa denerim derseniz yorgun olmadığınız bir gün yapın...
Püf noktalar: fasulyeleri düdüklüde kaynatın. yoksa yapımı çok zaman alıyor. ayrıca ben fasulyeleri kevgirden geçirdim. yani kabuklarından tamamen arındırdım.
baharat keseciğine pul biber, karabiber, kimyon, nane, sumak ekledim. karabiberin tadı çok baskın geldi. kesin çocuklar yemez diye düşünürken -neden bilinmez- çok ama çok sevdiler. iki tabak yediler.. çok mutlu oldum.
yahu milli yemeğimiz kuru fasulyeyi bu Brezilyalılar resmen hiç etmiş diye de düşünebilirsiniz... evde birileri * bu mihvalde yorumlar yaptı...kulak asmadım tabii...*
yapılışı çok kolay. fakat bu tarif verenler her zamanki gibi eksik yazmışlar. şekeri erittikten sonra tepsiye döküp diğer karışımı bunun üzerine ekleyerek fırına veriyoruz... ilginç bir tat.. farklı tarifleri var... onlara da bakabilirsiniz....
uzakdogu, hint ve pakistan mutfakları midemi bulandırıyor. aklima gelen tek goruntu pis ellerle yapildiklari. bu tamamen algisal bir sorun ama asla yemem.
