ben şöyle düşünüyorum. aslında bu sadece senin sınavın, diğer insanlar bilgisayar oyunlarındaki botlar gibi. ama onlara iyi davranman lazım ki sevap pointlerin artsın. yoksa insan kafayı yer, dünyanın her yerinde her an sayısız zulüm var ve sen engelleyemiyorsun.
imtihanda sorulacak soruları soruyu hazırlayan kişi belirler.
sonuçta soru ne olursa olsun, sonunda gene ölüm var. yani bilinen gözle görünen bir mükafat yok. ama gözle su an itibarıyla görünmeyen bir mükafat sözü verilmiş.
doğal ölüm var, cinayetle ölüm var. öldürülmeyen adam da sonradan ölüyo ama doğal olarak ölüyo. yani mükafatla araya ölüm isminde bir perde konulmuş. bu perdenin öbür tarafında bu var, ya da şu var, denilmiş. sana o söylenene inanıp inanmama özgürlüğü verilmiş.
imtihan zaten orada. sen çocuğu öldürmezsen, iyi bişey yapıyosun, zaten sana çocuğu, bebekleri öldürme, diyo. öldür demiyo yani.
de ,o çocuk ya da herhangi birisi nasılsa ölüyo, yani öldürülmeyen adam sonsuza kadar yaşamıyo. yani bi perde var, o perdenin arkasında ne olduğu havadis ediliyo. sen de ona inanıyosun, ya da inanmıyosun.
inanmazsan ne oolacağı inanırsan ne olacağı da söylenmiş. orada da bi pürüz yok.
yani anlaşma şartları çok güzel, yerinde. bu tür şartlarda biz şirketlerle anlaşmalar yapıyoruz.
yani ondan sonra, yok ben bilmiyodum, ben görmedim, aaa o da öyle miymiş, diye bişey yok.
hem imtihan var, hem de sorunun yanıtı da verilmiş. sen kendin diyosun, ben buna inanmıyorum, diye.
şartlar buyken, imtihanın içeriği falan hep belli. sorular belli, yanıtlar belli.boşluk yok yani.
biri de "adaletsizliğe imtihan demenin dayanılmaz hafifliği" demiş.
hangi adaletsizlik? neye göre adalet?
çocuk ölümünü neye göre total manada kötü ilan edebiliyorsunuz?
bide bunlar bir arap çocuğu ölse "oh iyi oldu, annesi babası yüzündendir" der.
işte sonra da reznik niye gaddar, reznik niye şeriatçi? yakıcan bu odunları.
