normal günlerde özürlü tokatlamaktan ya da özürsüz tokatlamaktan farkı olmayan, kendisi zamanında dayakla büyütülmüş, susturulmuş, şaka yapılmış vs vs vs hayatının her evresini dayakla geciren organizmanın yaptıgı eylemdir. normal insan oldugunu anlaması için neden tokat atıyosun arkadasım, adres sor, saat sor, muhabbet et ne bilim yap bişey. hiç olmadı git arkadaslık teklif et. bu da bi fikir...
türk insanının hakeden ibneleri linç etme huyuna bayılıyorum. işte o yüzden dene de gör diyorum. kimsenin engelli arkadaşları ezmeye onlara soğuk espiri vs. yapmaya hakkı yok! kendi işine bakacaksın!
özürlüye engelli diyelim diye tutturan insanları anlamıyorum. özürlü işte. özürü var. defolu bir yanı var. o yüzden özürlü... sen engelli deyince iyi mi olacak? mutlu mu hissedecek? tabi ki de hayır. kelime oyunları özürünü unutturmaz. körlere de badem gözlü diyelim o zaman. mutlu olsunlar. saçmalık işte. sırf duyarlı görünmek adına ortaya atılmış ufak hesap. içten pazarlıklı bir hal.
genelde 3 aralık günü sokağa çıkar sağda solda tekerlekli sandalyeye mahkum insanlar ararım. bulduğum zaman arabasına asılır, tekerlerine sürter "ver bi tur da ben biniyim" tarzı soğuk espirilerle dalga geçerim... vermemekte direnenlere de "amma kıymetli araban varmış heee" deyip ensesine iki tokat attıktan sonra ironi olsun diye kaçarım...
hoş bir durum değil. fakat özürlülere normal insan olduklarını, kimsenin onlara acımadığını göstermek adına takdir edilmesi gereken bir davranış.ilk defa beni de insan yerine koyup döven birisi çıktı diye gözlerimden öpen yaşlı amcaların, dedelerin, ninelerin hayır dualarıyla yaşıyorum.
