Dübel. Dübeller. Aman Yarabbi!
Sizce de çok ürkütücü değil mi? Dübeller, çelik ya da beyaz dübeller, o kadar ürkütücüler ki, ansızın geçmişten gelen yatak altı canavarı, bir tarangogu, bir öcü gibi insanı ürpertiyor.
Dübel dediğimiz şeyle hepimiz babamız, anamız duvarı falan delerken tanışırız. Dübel çivilerin çaresiz kaldığı anlarda kullanılan bir vida-çivi kondomudur. En son geçen yıl cafeye çağırdığımız elektrik üstadı, yakınçağ Tesla'sı Şeref Abi sayesinde yıllar sonra tekrar gördüm korkutucu dübeli... Beyaz, silli...
Beyaz dübeller, plastik olanlar küresel ısınma sonucu Akdeniz'e hatta Ege'ye doğru yol alan ama aslen Kızıldeniz'in derinliklerinde yaşayan zehirli balıklar gibi görünmüyorlar mı? Dikenleri, yassı kafaları ve filletlı boğumlarıyla sanki tanrının birer abominasyonu gibiler. Alien serisinde Büyük Alien'ın -ki kendisi şaşırtıcı derecede Stephan Appiah'a benzer- ağzından çıkan daha küçük ama daha çirkin canlıya benzer beyaz dübeller. Duvarı yerler.
Peki ya çelik dübeller? Onlar da başka türlü korkunç değiller mi? Dünyayı ele geçiren makinalar ne çok çiğdemli işlemciler ne de robot kollar olacak. Dünyayı ele geçirip insanlığı yok edecek olan metal parçası, bir çelik dübeldir. Bir çelik dübelin kontrolden çıkması ile başlayacak her şey. Çekmeli bir çelik dübelin açılıp kapanan alt kısmı kollarımızı bacaklarımızı kıstırıp kanatana kadar canımızı yakacak. Dayanıklılığı bizi umutsuzluğa sürükleyecek.
Korkunç!
Gerçekten!
Denizleri beyaz dübeller, karaları çelik dübeller ele geçirecek! Bir yol olmalı!"
