çocukluğumuzun ilk asi hareketidir. lakin ben bunları daha çok duvara dolaba falan yapıştırırdım ki bir tanesi hala durur. böylece kolumdan 1 haftada çıkacak bir şey yerine dolabımda yıllardır duran bir anım oldu.
iki türü vardı bunların. bir tanesi yapışkanlı bir maddedendi, düzgün çıkardı. eski dövmeler ise resmen kuşe kağıt gibi kaygan ve parlak bir kağıda basılırdı. tükürükten sudan resim kayar, kola kusulmuş gibi bir resim çıkardı ama yine de severdik. sonradan da benek diye bir sakız çıktı. bunun içinde de 5 tane küçük dövme vardı. meğersem tırnak dövmesiymiş. hay gidi hay...
zamanın en güzel sakızlarıydı bunlar. üçer beşer alır, kollara yapıştırır baya baya eğlenirdik. daha sonraları mahallede bir kaç arkadaşın "kanser yapıyomuş olm bunlar, almayın bak ölürsünüz" şeklinde uyarılarını dikkate alarak vazgeçtim bu sevdadan. zaten bi süre sonra pokemon kartı veren sakızlar çıktı, çabuk unuttum.
