çocukluk travmam olan gülten dayıoğlu kitabıdır. hele o üvey annenin küpeyi çekip kulağı parçalama kısmı aklıma geldikçe hala ürperirim. insan çocuğuna bunu okutur mu anne?
ilkokulda iken bizim okula ziyarete gelen değerli yazar gülten dayıoğlu'nun kitabı. kitabı okurken hikayenin kahramanı olan dört kardeşin babalarının öldüğü bölümde ağlamıştım. bana okumayı sevdiren kitaplardan birisi olmuştur.
ömer seyfettin hikayeleri gibi minik bünyeyi ağlamaktan helak eden bir kitaptı. ardından küçük golcü ve şeker kız candy'i izlerdik de öyle gelirdik kendimize.
naaptın sen gülten teyze yaa. şimdi bakınca tamam çok güzeldi, duygusaldı ama çocukken okuyup da günlerce ağlamaktan komaya girmiştim zar zor etkisinden kurtulabilmiştim.
Ana babalarını art arda yitiren Dört kardeş , kendi kendilerine yaşamaya çabalarlar. Renkli bir köy ortamında geçen romanda , sevgi ve özveriye dayalı kardeşlik bağları , şaşırtıcı ve zaman zaman da duygu yüklü serüvenlerle sergilenmektedir
gulten dayioglu nun yazarken sadistce bir zevk aldigindan suphe duydugum cocuk kitabidir. cocukken aglamaktan helak olur buyuyup hatirlayinca da kufredersiniz. kardeslerden biri besleme olur, bir ac kalir, ikisi evlatlik gider... ***
