Durağan 3 boyutlu nesnelere zaman boyutunun eklenmiş halidir.
Tanım biraz anlaşılmaz oldu ama özü çok basit ve geleceği şekillendirebilecek hayatı bilimkurgu filmleri tadına getirebilecek muhteşem bir teknoloji kendileri.
Ortaya çıkışı tanımlanması daha çok yeni ilk kez 2013 yılında skylar tibbits (self asembly-kendini birleştirme laboratuvarı başkanı) tarafından bir ted konuşmasında 4b baskı olarak geçiyor ve örneklendirmek içinde düz bir plastik tabakayı suya atarak 'mıt' yazısını oluşturdu.
Bu basit gösteri peki neden geleceğin teknolojisi?
Çünkü bu malzemeler gerekli sinyalleri sadece mekanik referanslarla alıp elektronik motorlu bir devreymiş gibi hareket edebilmekte ve şekil değiştirebilmekte bu sinyaller su dışında ısı, ışık, hava, basınç ,elektrik yada manyetizma olabilmekte.
Eee ne olmuş dediğinizi hisseder gibiyim.
Şu olmuş oluyor ileride basınç düştüğünde suyun şiddetini ayarlayabilecek borular.
Kutusundan çıkarınca sandalye olan metal plakalar.
Hızlandıkça yer tutuşunu arttıran lastikler.
Yada dragon ball izleyenlerin zamanında özendiği gibi yere atınca arabaya dönüşen minik toplar (bundan emin değilim ama hayal etmenin de sınırı yok değil mi?)
Ve kendi alanımda kalkış sırasında hava yoğunluğunu minik türbülanslarla kaldırma sağlayacak yoğunluk kaldırma sağlamamaya başladığında da pürüzsüz olacak uçak kaplamaları üretilebilir bu sayede devasa yakıt tasarrufları elde edilebilir.
görebilmemizin mümkün olmadığı "malzemeler"dir. malzeme ya da genel anlamıyla madde dediğimiz şey üç boyutludur. ancak dördüncü boyuttaki bir "şey"in üçüncü boyuttaki yansımasını görebilmemiz mümkündür. "şey"in kendisini görebilmemiz ise üçüncü boyutta bulunduğumuz müddetçe imkansızdır.
