barış manço nun her anlamda en başarılı eseridir.
içinde bir senfoniye yetecek kadar malzeme vardır.
yalın söz, yalın enstruman ve hepsi birlikte şahane pasajlar yaratmış, manço.
bin yıl unutulmaz.
simsiyah gecenin koynundayım yapayalnız
uzaklarda bir yerlerde güneşler doğuyor
Biliyorum, dönence
kupkuru bir ağacın dalıyım yapayalnız
uzaklarda bir yerlerde bir şeyler kök salıyor
Görüyorum, dönence
çatlamış dudağımda ne bir ses ne bir nefes
uzaklarda bir yerlerde türküler söyleniyor
duyuyorum, görüyorum, biliyorum...
içerisinde Ahmet Hamdi Tanpınar’ın o zamanüstü anlayışından tatlar barındıran, Yunus Emre’nin “bir ben var benden içeri” felsefesine yaklaşan mükemmel bir barış manço şarkısı.
“Simsiyah gecenin koynundayım, yapayalnız.
Uzaklarda bir yerlerde bir şeyler kök salıyor.”
Bir şarkı düşünün ki, girişi en az şarkı kadar efsane olsun, yıllardır hiç eskimeden, aynı duyguyla, aynı hevesle, aynı keyifle dinlensin, işte o şarkılardan biridir dönence.
Simsiyah gecenin koynundayım
Yapayalnız.
Uzaklarda bir yerlerde
Güneşler doğuyor...
