abadan halmedova adlı Türkmenistanlı bir kızın yorumuyla dinlenildiğinde insanı başka diyarlara götüren, yazarının ve bestecinin Aşık Gülabi olduğu mükemmel bir parçadır.
Aslında önceden de dinlediğime eminim ama dün bir kitabevinde çalıyordu ve dünden beri kaç kere dinledim bilmiyorum . Vurup geçti, yaktı yıktı kül etti viran eyledi ama celladıma aşık olmuşcasına dinlemeye devam ediyorum. şu an o dönüp gelmeyene ben dönmemek için zor tutuyorum kendimi. gurbette oluşumun da etkisi var tüm bunlarda ama en vurucu yeri benim adıma ;
"ağaçlar çiçek açtı
ayrılanlar kavuştu
dön gel bir tanem dön gel "
aslında dönüp gelmesi için bir zamanlar benle kalmış olması lazım ya neyse, dertlenmeye engel değildir herhalde hiç kavuşmamış olmak sanırım. çok karmaşık duygulara gark oldum sözlük, zatı alileri daha ben demeden her şeyi anladı en çok da o koyuyor işte ; keşke diyebilseydim de sonra hiç konuşmasaydı. ama sadece hissetti ve konuşmuyor. çok mu kötü bir insanım be sözlük, hiç mi iyi bir şey yok bana dair ha? bunları düşündürtüyor bana zalimin kızı. kendimi daha değersiz hissediyorum, ama yine de seviyorum be sözlük.
