Dalgalanmışsın bir yere günler akmıyor
Yüreğinde binbir yara soru sormuyor
Kala kalmış gözler yine, hem de çaresiz
Susamışsın sevgiye, diliyorsun gel diye
Düşünceler dört bir yanın aklın almıyor
Duygular sarmış, yüreğin kanmış ağlıyor
Bir yanın dilekler dolu, gizli olsa da
Dön bana, gönlüm hasret aşkına
Bu acılar bitmiyor, göz yaşlarım dinmiyor
Ağlamaklı sözlerin, güler olmuş gözlerin
Arzuların kendi kendine
Ayrılıklar bir yana, aşka doymuşsun ama
Yalnızlığın yanmış derdine
genellikle dönmesi gereken şahsa değil de kendi kendine söylenen sözdür zira bu sözle dönecek değildir giden geri.
dudaklarımda ısırıkların kalmış giderken
banyomda hep soğuk akıyor sular
üşüyorum titreyerek.
dön bana nolur yeniden
tırnaklarımın arasına batan dikenler çoğaldı
tavşanım, gel de dikenlerime çareler bul.
nolur nolur nolur...
nikotinli giyotinler ektim bahçelerime
karanfiller jilet açıyor
evimdeki tüm bardaklar kirlendi
musluklar su kırıntıları dolu
fakat tüm kırıntılar bayat...
kafeste beslediğim balıkları kediler yemiş
duvarlara perdeler çektim, pencerelerim yok olmuştu gittiğinde.
çakmak taşlarından evler yaptığımı fark ettim sen yokken
tek kıvılcımda alev alen meskenlermiş oysa.
dudaklarımda ısırıkların kalmış giderken
don bana yeniden ne olur
nolur...
