dışarı ilk adımı atmadan önce ayaklarımı sırasıyla köpek kuyruğu gibi sallasamda o zemin illaki ıslanacak usta bu işin bugu var herhalde geçemiyorum bir türlü o bölümü.
ilk adım olarak mutlaka yerin ıslanışına şahit olmaktır. ve akabinde özellikle ev halkından anne babaların evladına " yine yerleri hep ıslatmışssın, nasıl ıslatıyorsun anlamıyorum ki iyi kurunsana" serzenişlerini duymakla sonuçlanır.
"benim için küçük ancak; insanlık için de küçük bir adım" küçük bir adım. şaka bir yana duştan çıkarken ilk adımımı çok dikkatle atarım ayağım kaymasın, kafamı bir yerlere kayıp vurmayayım diye. teşekkürler teşekkürler.
