bunca yılın, yolun ardından vesilesi kim ya da na olursa olsun, kurulan binlerce cümle, yazılan milyonlarca satır ve umut edilen sonsuz olasılık arasından, o ölümcül son gelir.
son söz gelir ve geride hiçbir şey bırakmadan her şeyi silip gider.
ama her şeyi.
dünü...
bugünü...
geleceği...
sevgiyi....
aşkı...
özlemi...
seni...
beni...
her şeyi...
ey sevgili!
sen geliyorsun aklıma ama sen, bendeki sen, kalemi elime alıyorum. umudum sonsuzluk.
sen geliyorsun ardından ama sen, sendeki sen, kalemi kırıp, boş bir sayfanın üzerine bırakıveriyorum. sonsuz boşluk.
