bir kızı seviyorsun. sonra o kızı, başka biri de seviyor. öncesinde de başkası seviyor. sonra kız da birini seviyor. sonra da sen kızın sevdiği bu kişiden nefret ediyorsun. ancak verdiğin her nefeste kıza biraz daha bağlanıyorsun. işte aşk böyledir. sevdiğinin sevdiği senin düşmanındır. sevdiğinin sevmedikleri senin neyindir? bilmem ki... ama aynı takımda olma ihtimalinizi hiç düşündünüz mü? beğenileriniz aynı ama ondan nefret ediyorsun. oysa belki de kızı ortak beğenileri vurgulayarak etkilemeye çalıştın. kim bilir?
hayatta rahatça yaptığım tek şey ailemi sevmek oldu. aslına bakarsanız sebebi çok basit. çünkü onlar da beni severler. bazı insanlar için her şey karşılıklıdır. iyilik karşılıklıdır. kötülük karşılıklıdır. kin karşılıklıdır. sevgi karşılıklıdır. işte bir kızı seviyorsun ama o seni sevmiyor. peki sonra sen ne yapıyorsun, daha da bağlanıyorsun. sanıyorsun ki, daha da bağlandıkça o kız seni sevmeye başlayacak. bu durumun böyle olmadığını da çok geç anlıyorsun.
günlerden cuma;
evden dışarı çıkıyorum, kendimi sahtekar gibi hissederken rahat olmamı beklemeyin benden. sahtekarım çünkü babam da sahtekar. insanlar bana bakarken onu görür. babama bakarken de beni. tabii bizi tanıyorlarsa. allah'ım o kadar fazla uykusuzum ki; kendimi ömür boyu hiç uyumamış hissediyorum. sonra yolda andaç'ı görüyorum. andaç liseden tanıdığım. onu dört yıldır tanıyorum ama sadece selamlaşıyoruz. belki bir kez konuşmuşuzdur, belki de hiç. beni görüyor ve selam veriyor, selamını alıyorum ve yoluma devam ediyorum. bir an için her şeyi unutup andaç'tan niçin nefret ettiğimi düşünüyorum. bir insanı yıllar sonra düşünürsünüz ve ben bu mahluktan nefret ediyorum dersiniz, sonra niçin nefret ettiğinizi düşünürsünüz ama asla aklınıza gelmez. çünkü nefret etmek istersiniz.
aslında andaç'la olan trajedimiz tamamen tek taraflı. lütfen ben bunları anlatırken bana salak muamelesi yapmayın. andaç hayatımda duyduğum en güzel erkek ismiydi. ve oğlum olursa ona andaç ismini koyacağıma yemin edebilirdim. ama sonra ben onunla, yani andaç'la tanışıyorum. andaç pelin'le tanışıyor, pelin benimle tanışmıyor. ben pelin'i seviyorum, andaç da pelin'i seviyor. ama pelin, andaç'ı seviyor. sonra işte ben andaç'tan nefret ediyorum. sonra da bu isimden.
hayat böyledir işte. insanı sıkar. sonra da yine sıkar...
