bazen mecbur kalıyor insan. o bir doktor ve beni bir işçi bir tamirci çırağı sanıyor. gözlerinin içine içine bakıyorum ama bir işaret göremedim daha ama bir gün ne pahasına olursa olsun konuşacağım.
genellememek lazım bir arkadaş duygulanma becerisine sahip olmayan demiş kesinlikle katılıyorum böyle insanlar var,tanıyorum da ve buna sığınıyorlar . ama kendimden biliyorum ki belki çevremdeki herkesten daha duygusal ama dışarı öküz bir insanım duygumu belli edersem incinecekmişim ya da zavallı görünecekmişim gibi geliyor . böyle insanlar da var.
ikiye ayırmak lazım. ilk grup gerçekten masumdur elinde değildir saklar duygularını. ikinci grup tam olarak en güzel duyguların katilidir. kendilerini ağırdan satmak adına sahtekarlık yaparlar duygularını saklayarak sizi delirtebilirler. bu onlar için bir plandır sadece. ilk grubu tenzih ederek ikinci gruptakiler kahrolsun diyorum buradan.
o insan benimdir. bir noktadan sonra icinde bir patlama yasarsin. icinde biriktirdiklerin canini acitir. sevmedigim bir huyumdur. ama neylersin can cikar huy cikmaz. belkide duygulari saklamak en iyisi. kimsenin bilmemesi... boyle olmaya devam.
kendini ifade edemeyen insandır. bir insan duygusuz bile olsa, evet kötü ama kendini bir şekilde ifade etmiştir o öyledir. ama duyguları saklamakla bir yere varılmaz. zaten belli bir saatten sonra duygular kendini ele verir. patlar bir şekilde.
