Bir çok kez bilinçli yapılan ama bilinçli yapıldığının farkına varılamayan eylemdir. Çünkü insan bazı zamanlarda öyle kızar ve hatta sevdiği, değer verdiği insana öyle kırılır ki; sadece onu kırmamak için o an ki duygularını dile getir(E)mez...
muhatabını üzmek istemeyen ve karşı taraf kadar yavşak olmayan empatik adam modelidir. fakat bu insan hep kendinden götürür ve bir gün isyan ettiğinde ki bu bardağı taşıran son damlada genelde basit bir neden olur, ilişkileri tamamen tamiri zor şekilde yıkar.
'yalancıyımdır biraz ama bana inan sarhoşken hep çok sahiciyim.'
nedense bunu hatırlattı. Duyguları dıle getırememek tepkıden korkma yada utanmak. Ama ne olursa olsun duyguları dile getirmek gerekir, yarın ne olacağını tahmin edemeyiz.
ne kötü bir şeydir o duyguların içte kalması efendim. Gözlerinizi yaşartacak kadar dolu olsanız bile tek kelime edemez kalırsınız. O an yaşamaktan bıktığınızı düşünürsünüz. Size karşı olan herşeye lanet edersiniz içinizden. Yazmak istersiniz bu duyguları kağıt yırtmaktan yorulursunuz. Ne acı bir durumdur efendiler. Her insanın başına da gelmiş bir şeydir. Böyle durumlarda yalnız kalmanızı öneririm ki olası bir duygu patlamasında etrafınızda insan olmasın.
(bkz: duygu patlaması)
