aslında o duygular once bizim eserimizden ibarettir. bakarsın buyutursun yemeyip yedirirsin hic usutmessin bile ama bigun kocaman biri olur sıgmaz derinlere, sizi de yıkarak ceker gider. arkasından bakarsınız, kosarsınız,kovalarsınız. artık eseriniz degil esaretinizdir, ama bir baba sefkatiyle yine de cok ama cok seversiniz.
yüzde yüz doğru olan sözdür. duygularına esir olanlar da, kolay değişemezler. duygularının bitmeyeceğini zannederek de üzülürler. korkmamalıdırlar. biter. hayatta, her şeyin bir sonu, her insanın bir sabır noktası vardır. insanız, taş değil.
duygusal bağlılık karşı tarafa taviz vermeye neden olur. taviz tavizi doğurduğundan kişi kaybediş yoluna yönelir. iş bu entry yukarıdaki aforizmanın mealidir.
deneyip yanılma yoktur bunda.her daim önerge doğrudur.duygular akla hükmeder sonra da paramparça olurlar.haliyle şimdi sıra akıldadır.kalbin yaralarını o sarmaya çalışır.
sürekli duygularıyla hareket edenlerin, mantığın gerektiği yerde, duygusunu kullananların sonunu anlatan söz öbeği.
genelde ikili ilişkilerde söz konusu olur.. kalp dur savaş der!, akıl salaklasma zamanında çok çektin akıllanmadın mı?! der.. iki ucu boklu değnek anlayacağınız.
