"babaannenin ölmesi" başlığını okuduğunuzda içiniz acır, dramatik bir entry girilmiştir, suratınız asılırken siz artı vermek için gülümseyen butona basmışsınızdır. bunun adı duygu karmaşasıdır.
hayatta neyi çözümlü yaptıysak çözümsüz olarak tekrar bizlere geri döner. buda herşeyin başlangıç noktası olur. bazen insanın kendi sessizliği içinde çıldırması, bu çıldırışında yer yer coşması , ne yapacagına ikilemlerinden karar verememesi , hayatından çeşitli sebeplerle kendini soyutlaması akabinde soyutlanması ve etrafındaki kişilerin hayatlarına bakınca kendisinin kuş tüyü yatakta digerlerinin dikenler üzerinde yattıgını görmesi. sonuç olarak hiçbirşey yapamadan şükredip kıçının üzerine oturması. Böylece aklından geçen binbir düşünce bir adım daha geriler bir dahaki girdabında iki adım öne çıkar. bu hep böyle aynı döngüde döner durur. bir ip yumagı gibi ilk önce yavaştan ip sarılır, sonra koca bir yumak olur...
