duygu asena nazım hikmet'e kartpostal şairi demiştir. Can yücel hemen geçirir:
- kart sensin, postal sana girsin.
şimdi ölünün arkasından konuşmak gibi olacak; ancak israil tanklarıyla ilgili ne cici tanklar, subayları ne yakışıklı tarzı haber yapmış bir insanın türkiye'de aydın sıfatıyla anılması da bir o kadar şaşırtıcı.
kadınlar toplumumuzda arka planda yaşayıp giderken biri çıktı ve "biz de varız" dedi. bu durum tabii ki burnunun ucundan ötesini görememiş kişilerin çok hoşuna gitmedi. anlamadan okumadan yargılandı. kadın erkek hak konusunda eşittir dedi erkek düşmanı ilan edildi. feminizm sanki kötü bir şeymiş gibi suçlandı. canı yandı evet ama en çok da haklarını savunduğu daha da önemlisi haklarını savunabilmeyi öğrettiği kadınlar tarafından anlaşılamamak üzdü onu. o küçücük beyinlerine onun anlatmaya çalıştığı şeyi sığdıramayan insanlar onun arkasından hala atıp tutuyor. onun eşitliği savunduğu kadınlar, erkekler yani insan gibi insanlar olarak bir nebze olsun ona olan görevimizi yerine getirelim ve en azından onun hakkında bu yargılayıcı, küçümseyici sözlere izin vermeyelim. zaten beceremedik onun gibi mert olmayı hiç olmazsa bunu yapalım
bir milyona satılan ucube dergilere poz verip, erkekler çok salaktır gibi bayağı, salakça demeçlerle feminizm adına bişeyler yaptığını sanan rahmetli kişi.
Benim ve benim gibi Duygu Asena okuyarak büyüyen,gelişen kadınların ona hala ihtiyacımız vardı.Ama Cemal Süreya doğru demiş "Her ölüm erken ölümdür."
Nur içinde yatsın...
19 Nisan 1946' da istanbul' da doğan Duygu Asena; kadın hakları, cinsellik ve kadınlara yönelik şiddet gibi konuları inceleyen ilk turk yazar unvanını kazanmıştır.
"Kadınca", "Onyedi", "Ev Kadını", "Bella Bayan", "First" dergilerini yöneten usta bir yazardır. Ayrıca "Umut Yarıda Kaldı", "Yarın Cumartesi", "Bay E" adlı üç filmde de rol almistir.
1987 yılında yayınlanan "Kadının Adı Yok" kitabıyla bir yıl içinde 40 baskı yaparak satış rekorları kırmiştir. 1998 yılında muzır bulunarak yayınlanması yasaklanmıstır. iki yıl suren dava sonucunda yayaımlanmasına tekrardan izin verilip Atıf Yılmaz tarafından filme alınmıstır.
Feminist hareketinin önculerinden olan gazetecı- yazar Duygu Asena 30 Temmuz 2006 yılında beyın tümöru nedeniyle hayata veda etmiştir.
gidişiyle bahçemdeki tüm sarı gülleri solduran güzel insan. kadına kadın dediği için eleştirilmiş, erkek egemen toplumda kimsenin söyleyemediği, tenha köşelerde azap çeken kadınlarımızın sivri dili olmuş insan. ha hazır değildi belki toplum, baskı görenlerin sesini duymaya ancak seninle az biraz hazırlık yaptı be sarı gülüm. kulaklarını kapatanlar her zaman olacaktır; görmezlikten gelenler her zaman olacaktır; ancak sessizlere ses verenler çağdaşları tarafından her zaman eleştirilecektir ki değeri bilinsin ve belirsin fikirdaşların senin gibi sarı gülüm.. toprağın bol olsun.
türkiye'de tabuların yıkılması için uzun yıllar çabalamış, değerli bir yazarımız.hakkında konuşmanın ayıp ve yasak olduğu konularda yıllarca kitaplar yazarak, bu konuların tartışılır hale gelmesine olanak sağladı.feminizmin ille de radikal feminizm gibi 'erkek düşmanlığı' demek olmadığını, önemli olanın kadının da erkekle eşit haklara ve sosyal statüye sahip olması olduğunu karşıda çoğu kez duvara anlatıyormuş hissine kapılacağı insanlara yıllarca anlattı.duygu asena türk toplumu için önemli bir fenomendi, öyle de kalacak..
bugün posta kutuma gelen bir mail. tuğçe baran'ın, duygu asena'nın ardından kaleme aldığı yazı. türk kadınlarının bir çoğunun duygu asena ile ilgili olan duygularını çok güzel ifade ediyor....
Haberi Keşan'da benzin alırken aldım.. Sabahın köründe sınırı geçmeye yarım saat kala elimde gazete öyle kala kaldım..
Sevgili Duygu Asena güzel gülümsemesini geride bırakıp ayrılmış aramızdan.. O tatlı kadın artık başka bir yerde.. insanı ılık bir su gibi saran, tanıyıp da sevmemenin mümkün olmadığı, o en yumuşak insan artık başka dünyanın varlığı..
Hüzünle yola devam ederken gözümün önüne ilk gençliğim geldi.. 'Onyedi' okuduğum yıllar. 17 yaşında değildim henüz ama severek ve düzenli olarak okuduğum ilk dergiydi.. Bir daha o kadar güzel bir gençlik dergisi çıktı mı emin değilim. Duygu Asena'nın bana göre en güzel işlerinden biriydi. Ne bir daha o kadar genç oldum ne de o kadar dergi müptelası.. Kendimi o dergiyle bulmuştum.. Neyi aradığımı bilmeden.. Anahtar kilit gibi oturmuştuk birbirimize.. Duygu Asena'nın dergisi ve ben..
Düşündüm, hiçbir şeyi takmadan, hiçbir şeyi umursamadan sevgilime sarılıp yollara cesaretle koyulabiliyorsam şimdi, şu an, şu dakika, bir motor tepesinde..
Türkiye gibi "kadın düşmanı" bir ülkede kadın olmaktan keyif alabiliyorsam..
Kadınlığımı sonuna kadar yaşıyorsam..
Çalışıyor, para kazanıyor ve harcayabiliyorsam..
istediğim okullarda okuyabilmişsem..
Zamanında aileme gereken resti çekebilmişsem..
Bunun için sürünmeyi, acı çekmeyi göze alabildiysem..
Erkeklerin, evliliğin ve çocuk yapmanın hayatımın tek anlamı ve maksadı olmadığını idrak edebilmişsem..
Hayaller kurabilmiş, idealler belirleyebilmişsem..
Ve bu idealleri gerçekleştirmek için tüm varlığımı ortaya koyabilmişsem..
Ve alnımın akıyla çıkmışsam bu mücadeleden..
Ve bundan gurur duyuyorsam..
Ve bir 31 Temmuz günü.. Yılın en sıcak ve kuru geçmesi gereken ayında.. Alexandroupolis'e (Dedeağaç'a) 20 kilometre kala.. Yıldırımlar, şimşekler altında.. DOLU'ya tutulup.. Evet DOLU'ya!.. Bir viyadükün altına sığınıp.. Motor tepesinde bilgisayarımı açıp.. Sevgilimin şemsiye gibi tuttuğu montu sayesinde yanımızdan geçen tırların fışkırttığı sulardan korunup..
Yazabiliyorsam bunları..
Esasen onun sayesindeydi..
Onun attığı tohumlar sayesindeydi..
Ben o tohumlara çok şey borçluyum.. Kendimce bir ağaç, veya bir ağaççık, o da olmadı bir kendi kökleri üzerinde duran bir dal parçası olduysam..
O tohumlar sayesindedir..
Nur içinde yatsın..
Görebiliyorsa beni, 'kızlarından' biri olan beni, umarım gurur duyuyordur..
Onu çok özleyeceğiz..
yazarlığıyla (bence) pek bir şey vadetmese de düşüncelerini savunmasıyla, karşısına geçenlere göğüs germesiyle saygıyı hakedebilecek biriydi kendisi.. "hakkında bu kadar entry girilince..." şeklinde bişeyler beklemiştim başlığı açınca ama, malesef...
bugün 30larını süren hemen hemen her kadının yaşamına bir yerden girebilmiş yazardı-r-. en son tv de hasta halini gördüğümde bir yakınım hastalanmış kadar üzüldüm desem yeridir. istanbuldan beyazıttan çınaraltından almıştım kitabını ve gururla taşımıştım elimde istanbul a 20 saatlik otobüs yoluyla gideceğim coğrafyaya kadar.o zamanlar tu kaka edenler bugün ne yazacaklar diye ben utanıyorum.
kadındı
yazardı
mekanı cennet olsun
can babayla rakı bile içerler belki kimbilir...
feminizm dendiğinde türkiye'de akla gelebilecek ilk isimdir.insanlarımızın senelerce yanlış anlamakta ısrarcı davrandıkları feminizm kavramını en doğru şekliyle kavratmak, bu bilinci yerleştirebilmek için ömrünün çoğunu harcamış, hayran olduğum, ölümünden ötürü çok üzüldüğüm gazeteci-yazar.
(bkz: duygulu hasene) bir mizah dergisindeki isminin değişik versiyonudur.
ne yalan söyleyeyim sevmezdim. aslında feminizmin erkeklerden nefret etmek olmadığını en çok gösteren feminsitti. severdi erkekleri...
öldü pek bir şey hissetmedim. allah taksiratını affetsin... kötülenebilir beyan
not: bu yazıyı gördüğünüz beyanlar eksi oylanabilir
Yıllarca neden kuduz feminist muamelesi gördüğünü anlayamadığım kadıncagız.Isıkla kalsın.
asena hiç de radikal goruslerı falan olan bır kadın degıldı,erkek egemen medya ve toplumdan ne yazık ki hep bu muameleyi gördu.
feminizmden söz edilirken: "ne yani kocamızın gömleğini de mi yıkamayacagız?" moronluğundakı kadınlar cennetinde belki de böyle algılanması doğaldı.
sabaha karşı 04:45de bize veda eden yazar. halide edipden sonra en yetkin feministimiz. çok üzdü hepimizi ama öldüğü için üzülmediğini biliyorum, çünkü o türk kadınını bugünkü konumuna getirmek için çok çabaladı; adı olmayan yüzlerce kadın onda yaşadı ve yaşayacak
