yazarlığıyla (bence) pek bir şey vadetmese de düşüncelerini savunmasıyla, karşısına geçenlere göğüs germesiyle saygıyı hakedebilecek biriydi kendisi.. "hakkında bu kadar entry girilince..." şeklinde bişeyler beklemiştim başlığı açınca ama, malesef...
bugün posta kutuma gelen bir mail. tuğçe baran'ın, duygu asena'nın ardından kaleme aldığı yazı. türk kadınlarının bir çoğunun duygu asena ile ilgili olan duygularını çok güzel ifade ediyor....
Haberi Keşan'da benzin alırken aldım.. Sabahın köründe sınırı geçmeye yarım saat kala elimde gazete öyle kala kaldım..
Sevgili Duygu Asena güzel gülümsemesini geride bırakıp ayrılmış aramızdan.. O tatlı kadın artık başka bir yerde.. insanı ılık bir su gibi saran, tanıyıp da sevmemenin mümkün olmadığı, o en yumuşak insan artık başka dünyanın varlığı..
Hüzünle yola devam ederken gözümün önüne ilk gençliğim geldi.. 'Onyedi' okuduğum yıllar. 17 yaşında değildim henüz ama severek ve düzenli olarak okuduğum ilk dergiydi.. Bir daha o kadar güzel bir gençlik dergisi çıktı mı emin değilim. Duygu Asena'nın bana göre en güzel işlerinden biriydi. Ne bir daha o kadar genç oldum ne de o kadar dergi müptelası.. Kendimi o dergiyle bulmuştum.. Neyi aradığımı bilmeden.. Anahtar kilit gibi oturmuştuk birbirimize.. Duygu Asena'nın dergisi ve ben..
Düşündüm, hiçbir şeyi takmadan, hiçbir şeyi umursamadan sevgilime sarılıp yollara cesaretle koyulabiliyorsam şimdi, şu an, şu dakika, bir motor tepesinde..
Türkiye gibi "kadın düşmanı" bir ülkede kadın olmaktan keyif alabiliyorsam..
Kadınlığımı sonuna kadar yaşıyorsam..
Çalışıyor, para kazanıyor ve harcayabiliyorsam..
istediğim okullarda okuyabilmişsem..
Zamanında aileme gereken resti çekebilmişsem..
Bunun için sürünmeyi, acı çekmeyi göze alabildiysem..
Erkeklerin, evliliğin ve çocuk yapmanın hayatımın tek anlamı ve maksadı olmadığını idrak edebilmişsem..
Hayaller kurabilmiş, idealler belirleyebilmişsem..
Ve bu idealleri gerçekleştirmek için tüm varlığımı ortaya koyabilmişsem..
Ve alnımın akıyla çıkmışsam bu mücadeleden..
Ve bundan gurur duyuyorsam..
Ve bir 31 Temmuz günü.. Yılın en sıcak ve kuru geçmesi gereken ayında.. Alexandroupolis'e (Dedeağaç'a) 20 kilometre kala.. Yıldırımlar, şimşekler altında.. DOLU'ya tutulup.. Evet DOLU'ya!.. Bir viyadükün altına sığınıp.. Motor tepesinde bilgisayarımı açıp.. Sevgilimin şemsiye gibi tuttuğu montu sayesinde yanımızdan geçen tırların fışkırttığı sulardan korunup..
Yazabiliyorsam bunları..
Esasen onun sayesindeydi..
Onun attığı tohumlar sayesindeydi..
Ben o tohumlara çok şey borçluyum.. Kendimce bir ağaç, veya bir ağaççık, o da olmadı bir kendi kökleri üzerinde duran bir dal parçası olduysam..
O tohumlar sayesindedir..
Nur içinde yatsın..
Görebiliyorsa beni, 'kızlarından' biri olan beni, umarım gurur duyuyordur..
Onu çok özleyeceğiz..
türkiye'de tabuların yıkılması için uzun yıllar çabalamış, değerli bir yazarımız.hakkında konuşmanın ayıp ve yasak olduğu konularda yıllarca kitaplar yazarak, bu konuların tartışılır hale gelmesine olanak sağladı.feminizmin ille de radikal feminizm gibi 'erkek düşmanlığı' demek olmadığını, önemli olanın kadının da erkekle eşit haklara ve sosyal statüye sahip olması olduğunu karşıda çoğu kez duvara anlatıyormuş hissine kapılacağı insanlara yıllarca anlattı.duygu asena türk toplumu için önemli bir fenomendi, öyle de kalacak..
gidişiyle bahçemdeki tüm sarı gülleri solduran güzel insan. kadına kadın dediği için eleştirilmiş, erkek egemen toplumda kimsenin söyleyemediği, tenha köşelerde azap çeken kadınlarımızın sivri dili olmuş insan. ha hazır değildi belki toplum, baskı görenlerin sesini duymaya ancak seninle az biraz hazırlık yaptı be sarı gülüm. kulaklarını kapatanlar her zaman olacaktır; görmezlikten gelenler her zaman olacaktır; ancak sessizlere ses verenler çağdaşları tarafından her zaman eleştirilecektir ki değeri bilinsin ve belirsin fikirdaşların senin gibi sarı gülüm.. toprağın bol olsun.
19 Nisan 1946' da istanbul' da doğan Duygu Asena; kadın hakları, cinsellik ve kadınlara yönelik şiddet gibi konuları inceleyen ilk turk yazar unvanını kazanmıştır.
"Kadınca", "Onyedi", "Ev Kadını", "Bella Bayan", "First" dergilerini yöneten usta bir yazardır. Ayrıca "Umut Yarıda Kaldı", "Yarın Cumartesi", "Bay E" adlı üç filmde de rol almistir.
1987 yılında yayınlanan "Kadının Adı Yok" kitabıyla bir yıl içinde 40 baskı yaparak satış rekorları kırmiştir. 1998 yılında muzır bulunarak yayınlanması yasaklanmıstır. iki yıl suren dava sonucunda yayaımlanmasına tekrardan izin verilip Atıf Yılmaz tarafından filme alınmıstır.
Feminist hareketinin önculerinden olan gazetecı- yazar Duygu Asena 30 Temmuz 2006 yılında beyın tümöru nedeniyle hayata veda etmiştir.
Benim ve benim gibi Duygu Asena okuyarak büyüyen,gelişen kadınların ona hala ihtiyacımız vardı.Ama Cemal Süreya doğru demiş "Her ölüm erken ölümdür."
Nur içinde yatsın...
bir milyona satılan ucube dergilere poz verip, erkekler çok salaktır gibi bayağı, salakça demeçlerle feminizm adına bişeyler yaptığını sanan rahmetli kişi.
kadınlar toplumumuzda arka planda yaşayıp giderken biri çıktı ve "biz de varız" dedi. bu durum tabii ki burnunun ucundan ötesini görememiş kişilerin çok hoşuna gitmedi. anlamadan okumadan yargılandı. kadın erkek hak konusunda eşittir dedi erkek düşmanı ilan edildi. feminizm sanki kötü bir şeymiş gibi suçlandı. canı yandı evet ama en çok da haklarını savunduğu daha da önemlisi haklarını savunabilmeyi öğrettiği kadınlar tarafından anlaşılamamak üzdü onu. o küçücük beyinlerine onun anlatmaya çalıştığı şeyi sığdıramayan insanlar onun arkasından hala atıp tutuyor. onun eşitliği savunduğu kadınlar, erkekler yani insan gibi insanlar olarak bir nebze olsun ona olan görevimizi yerine getirelim ve en azından onun hakkında bu yargılayıcı, küçümseyici sözlere izin vermeyelim. zaten beceremedik onun gibi mert olmayı hiç olmazsa bunu yapalım
duygu asena nazım hikmet'e kartpostal şairi demiştir. Can yücel hemen geçirir:
- kart sensin, postal sana girsin.
şimdi ölünün arkasından konuşmak gibi olacak; ancak israil tanklarıyla ilgili ne cici tanklar, subayları ne yakışıklı tarzı haber yapmış bir insanın türkiye'de aydın sıfatıyla anılması da bir o kadar şaşırtıcı.
adına düzenlenen duygu asena ödülükaldırılmıştır nedeni ise önceliginhalide edip adıvar'a tanınmasıdır. bugün düzenlenen yönetim kurulu böyle uygun görmüstür ve bencede yerli bi karardır.
ölümünden önce din ve ritüeliyle sürekli karşı cephelerde savaşmaya çalışmıştır. ama maalesef öldüğünde o sevmediği dinin rükünlerine göre bir cenaze düzenlenmiştir. cenaze namazı kadınlar tarafından show şeklinde taciz edilmiştir. keşke herkes aziz nesin gibi yaşarken de ölürken de aynı kalabilmeyi başarsaydı.
Duygu Asena, o çok okunan kitabı 'Kadının Adı Yok' da, anneliğin 'emzirme' fiiliyatına bile leke sürmeden edemiyordu: -'Anne, niye kadınların memeleri var?" -"Çocuk emzirmek için kızım" - "Niye, biz inek miyiz?" ve bunun gibi 'yuh' dedirten cümlelerle...
kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olması gerektiğini, kadının ezilmemesi hatta erkeğin de ezilmemesi herkesin "birey" olarak kendi hayatını kendi hak, hukuk ve özgürlükleriyle yaşaması gerektiğini anlatmaya çalışan ama bazılarınde geri tepen değerli yazar.
yıllardır şehir efsanesi şeklinde can yücel den meşhur "kart sensin postal da sana girsin" ayarını yediği anlatılan merhum yazar. oysa bu laf kendisine değil, ece ayhan a söylenmiştir, yıllarca da bunu anlatmaya çalışmış, anlatamadan da rahmetli olmuştur.
