Kişilerin, günlük yaşamda ya da kitle iletişim araçlarında art arda ve çok sık karşılaştıkları şiddet, acı, sıkıntı, üzüntü, kaygı, saldırganlık gibi duyarlı olunan örnekler nedeniyle bu kavramlara karşı duyarlıklarının azalması..
duyguların yarattığı fırtınayı sonlandıran bir çeşit panzehirdir. duyarsızlaştıktan sonra artık kimse duygularınızla oynayamaz. eskiden sizi ağlatan olaylara karşı tepki vermezsiniz çünkü aynı duyguları yaşaya yaşaya kazıyıp bir daha aynısını hissetmeyecek duruma getirirsiniz.
duygusal yaşamda tekrar tekrar karşılaşılan uyarıcıyı organizmanın belli bir süre sonra kanıksamamasıdır. örneğin: annesi tarafından sık sık azarlanan bir çocuk, bir süre sonra annesinin azarlamasına karşı duyarsızlaşabilir.
sentimental yönü ile ele alındığında, beşeriyetin jenerasyon türetimi için mutlak ihtiyaç duyduğu bir olgudur. zira; yaşamın sürdürülebilmesi için, soyut olan mutluluğun çarçabuk geçişi gibi; bizi derinden hüzünlendirecek olaylara karşı da, bir duyarsızlaşmanın sağlanması, kalan yaşantının idamesi için elzemdir.
insanın, toplum tarafından adapte olma ve yakınlaşma çabaları kabul edilmeyerek arka plana itilmesi sonucu geliştirdiği savunma mekanizması. bireysel çıkarlar, hayati ihtiyaçlar, heyecan ve kazanma hırsı karşılanmadıkça başkalarının sevinç ve zaferleri kıskançlıkla karşılanmaya başlanmıştır. günümüzün bireyselliğe önem veren ve iletişime sırtını dönen dünyası duyarsızlığın hızlanmasını, yayılmasını sağlamaktadır.
bir yakınınız öldüğünde günlerce, haftalarca ağlarsınız, gözyaşı dökersiniz, ancak üzerinden yıllar geçtikten sonra unutursunuz. duygusal yapınıza ait herşey duyarlılığını kaybetmeye başlamıştır.
tüm bu yasaklar, operasyonlar ,tutanaklar,gün içinde ölen insanlar,arabalardan oy pusulalarının çıkması insanların sandıkları korumak adına seferber olması ve çok daha fazlasına karşı her şey çok normalmiş gibi şaşıramama halidir.
