bir babanın oğluna verdiği acınası derstir. yaşanmış gerçek bir hikayedir.
zamanın birinde çok haylaz, asi, çılgın bir delikanlı varmış. babası ona ne kadar nasihatlar verip düzeltmeye çalışsa da, o kendi bildiğini okuyor, babasına bağırıp çağırıyormuş. zavallı ihtiyar ise, oğlunun yaptığı her kötülük için duvara bir çivi çakıyormuş, oğlu düzelsin diye el açıp dualar ediyormuş.
zaman ilerlemiş, iyice yaşlanan adam hasta olup yataklara düşmüş. oğlu eve gelip babasının kapısını çalmış. içeriye girip yatağa yanı başına oturduğunda duvardaki çivileri görmüş.
100 lerce çivi...
sormuş '' bunlar ne ?'' diye.
'' onlar zamanında yaptığın her kötülük için, duvara çaktığım çivilerdir oğul'' demiş.
oğlu ağlayan gözlerle babasına sarılmış. '' affet beni baba, ben artık düzeldim, tüm yaptığım o iğrenç şeyler geride kaldı'' demiş.
baba= ''yaptığın her bir kötülük için nasıl çivi çaktıysam, yapacağın her bir iyilik içinde öyle sökeceğim'' diye cevap vermiş.
oğlu babasına çorbalar yapıp yediriyor, ilaçlarını verip iyileşmesine yardımcı oluyormuş, çevresine karşı daha duyarlı, iyi ve ahlaklı davranıyormuş.
ve babası da her yaptığı iyilikte duvardan bir çivi söküyormuş.
babasının terleyen sırtına havlu koyarken, baba kalkıp son çiviyi de sökmüş.
oğul sevinmiş '' bak baba gördün mü duvarda hiç çivi kalmadı'' demiş.
babasının cevabı gecikmemiş;
^^^ duvardaki bütün çivileri söktürdün, söktürdün ama görüyorsun ki izleri hala orada ^^^
yani siz siz olun iz bırakacak hatalar yapmayın arkadaşlar. bu ister babanıza olsun ister ananıza ister eşinize ister arkadaşınıza, her kim olursa olsun yapmayın, kalp kırmayın.
