1. Ey nefsim! Yetmiş üç sene, yüzde doksan adamdan ziyade zevklerden hisseni almışsın. Daha hakkın kalmadı.
2. Sen, ani ve fani zevklerin bekasını arıyorsun. Onun için, onun zevaliyle ağlamaya başlıyorsun. Kör hissiyatınla bu yanlışının tam tokadını yersin. Bir dakika gülmeye bedel on saat ağlıyorsun.
3. Senin başına gelen zulümler ve musibetlerin altında kaderin adaleti var. insanlar, senin yapmadığın bir işle sana zulmediyorlar. Fakat kader, senin gizli hatalarına binaen, o musibet eliyle seni hem terbiye, hem hatana kefaret ediyor.
4. Hem yüzer tecrübenle, ey sabırsız nefsim, kati kanaatin gelmiş ki, zahiri musibetler altında ve neticesinde inayet-i ilahiyenin çok tatlı neticeleri var.
"Belki sevmediğiniz şey hakkınızda hayırlıdır. (Bakara Sûresi: 2:216)" çok kati bir hakikatı ders veriyor. O dersi daima hatıra getir. Hem, feleğin çarkını çeviren kanun-u ilahi, senin hatırın için o pek geniş kanun-u kaderi değiştirilmez.
5. "Kadere imân eden, kederden emin olur." kudsi düsturunu kendine rehber et. Hevesli akılsız çocuklar gibi, muvakkat, ehemmiyetsiz lezzetlerin peşinde koşma. Düşün ki, fani zevkler, sana manevi elemler, teessüfler bırakıyor. Sıkıntılar, elemler ise, bilakis, manevi lezzetler ve uhrevi sevaplar veriyor. Sen divane olmazsan, muvakkat lezzeti yalnız şükür için arayabilirsin. Zaten lezzetler şükür için verilmiş.
Said Nursi
* Bu sıkıntılı zamanda nefsim sabırsızlıkla beni taciz ederken, bu fıkra onu tam susturdu, şükrettirdi. Size de faydası olur diye leffen takdim edilen bu fıkra, başımın yanında asılı duruyor.
ülfet belalı şey, fakat uzlet sıkıntılı,
bilmem nasıl geçirmeliyim son beş on yılı?
ınsanlar anlaşıldı cihanın da sırrı yok,
kalsaydı tirkeşimde eğer tek bir altın ok
en tatlı bir hayal için atmazdım ufkuma.
dalsın yakından gözlerim artık son uykuma.
gördüm ve anladım yaşamak macerasını
bakiyse ruh eğer dilemezdim bekasını.
hülyası kalmayınca hayatın ne zevki var,
bitsin hayırlısıyla bu beyhude sonbahar.
''yalnız duyan yaşar'' sözü derler ki doğrudur;
''yalnız duyan çeker'' derin, en doğru söz budur.
ölmek değildir ömrümüzün en feci işi,
müşkil budur ki ölmeden evvel ölür kişi
Ürkek kişi tehlikeden önce, korkak tehlike süresince, cesur ise tehlike geçtikten sonra korkuyu hisseder. *
insanın hayatta yapabileceği en büyük hata, hata yapmaktan korkmasıdır. *
